Зимистон дар бог — очерк, репортаж, композиция

iovite

Купринҳо

Иншо дар бораи Зимистон дар боғ - олами орзуҳо ва ҷодугарӣ

Муқаддима:

Зимистон дар боғ яке аз зеботарин вақтҳои сол аст. Боғҳо ба ҷаҳони орзуву ҷодугарӣ табдил меёбанд, ки пур аз равшанӣ ва ранг мебошанд, ки ба мо хотираҳои зебо меоранд ва моро ба олами нав ва ҷолиб меоранд. Дар ин давра хатсайрҳо сайру гаштҳои воқеии саргузаштҳо ва саргузаштҳо мешаванд, ки моро дар як афсона ҳис мекунанд.

Матни эссе:

Мо дар фасли зимистон дар бог дар байни дарахтони бо чарогхои дурах-шон ороёфта сайру гашт мекардем ва аз мухити сехрангези офаридаи онхо лаззат мебурдем. Дарахтонро ороишоти хоса оро дода, маргзорхоро барфи тару тоза пушонданд. Дар ин давра мо дидем, ки чи тавр пайрахахо ба галереяи хакикии бадей, пур аз ашё ва ороишоти махсус табдил ёфтаанд.

Зимистон дар боғ ба ҷуз аз зебоии табиат ва ороишҳо, инчунин вақтхушӣ бо наздикон аст. Дар ин муддат мо бо дӯстон ва оила вохӯрдем ва бо ҳам вақт гузаронидем, аз зебоии пайраҳаҳо мафтунидем ва дар бораи ҳама чизҳои атрофамон сӯҳбат кардем. Ин лахзахои бо хам гузарондашуда ба мо кумак карданд, ки ба хамдигар наздиктар хис кунем ва аз рухияи таътили зимистона лаззат барем.

Дар фасли зимистон дар боғ мо инчунин дар чорабиниҳои гуногуне, ки аз ҷониби ҷомеа ташкил карда шуда буд, иштирок мекардем, аз қабили мусобиқаҳои ҳайкалтарошии барфӣ ё яхмолакбозӣ. Ин фаъолиятҳо ба мо кӯмак карданд, ки бо ҷомеаи худ бештар робита дошта бошем ва хотираҳои зеборо якҷоя эҷод кунем.

Зимистон дар бог ва ахамияти табиат

Зимистон дар бог ахамияти табиат ва мухофизати онро хотиррасон мекунад. Ин давра ба мо нишон медиҳад, ки табиат то чӣ андоза зебо ва арзишманд аст ва моро ба ҳифзу эҳтироми он хотиррасон мекунад. Дар ин давра мо метавонем дар корҳои гуногун барои ҳифзи табиат, аз қабили ҷамъоварии партов ё дарахтшинонӣ ширкат варем ва ба ин васила дар нигоҳ доштани зебоӣ ва арзишҳои табиат саҳм гузорем.

Зимистон дар бог ва инкишофи эчодиёт

Зимистон дар боғ вақти пур аз илҳом ва имкониятҳои рушди эҷодкорӣ мебошад. Зеварҳо, чароғҳо ва манзараҳои зимистон тасаввуроти моро таҳрик медиҳанд ва моро барои эҷод кардани чизҳои нав ва ҷолиб илҳом мебахшанд. Мо метавонем кӯшиш кунем, ки аксбардорӣ кунем ё манзараҳои зимистонаро кашем ё барои хонаамон ороишоти махсус эҷод кунем. Ин фаъолиятҳо ба мо кӯмак мекунанд, ки эҷодиёти худро инкишоф диҳем ва тасаввуроти худро баён кунем.

Зимистон дар боғ ва беҳтар кардани саломатӣ

Зимистон дар боғ метавонад як имкони беҳтар кардани саломатии ҷисмонӣ ва рӯҳии мо бошад. Машқҳои берунӣ, ба монанди яхмолакбозӣ ё сайругашт дар боғ, ба мо кӯмак мекунанд, ки фаъол нигоҳ дорем ва рӯҳияи моро беҳтар созем. Зимистон дар боғ инчунин метавонад ба мо дар паст кардани сатҳи стресс ва истироҳат кӯмак расонад, ки метавонад саломатии умумии моро беҳтар созад.

Зимистон дар боғ ва ҳавасмандгардонии ҳамкорӣ ва дӯстӣ

Зимистон дар боғ метавонад ба мо кӯмак кунад, ки малакаҳои ҳамкорӣ ва дӯстиро инкишоф диҳем. Фаъолиятҳои гурӯҳӣ, аз қабили озмунҳои ҳайкалтарошӣ ё бозиҳои зимистона метавонанд ба мо кӯмак кунанд, ки бо атрофиёнамон беҳтар робита дошта бошем ва муҳити ҳамкорӣ ва дӯстиро таҳким бахшем. Ин фаъолиятҳо метавонанд ба мо кӯмак кунанд, ки бо одамон дар ҷомеаи мо робитаи наздиктар барқарор кунем ва дар ҷомеа худро беҳтар ҳис кунем.

Хулоса

Хулоса, зимистон дар бог давраи махсусест, ки ба рухи мо шодию фарах мебахшад. Ин давра дар бораи зебоии табиат ва ороишҳо, вақтхушӣ бо наздикон ва иштирок дар чорабиниҳои ҷамъиятӣ мебошад. Муҳим аст, ки зебоӣ ва ҷодугарии зимистонро дар боғ қадр ва ташвиқ кунем ва аз лаҳзаҳои зебое, ки ин мавсим ба мо меорад, баҳра баред. Хотираҳо ва таълимоти ӯ ҳамеша бо мо хоҳанд буд ва ба мо кӯмак мекунад, ки оқилтар ва бо ҷаҳони атрофамон бештар пайваст шавем.

Истинод бо унвони "Зимистон дар боғ — зебоӣ ва ҷодугарии табиат"

Муқаддима:

Зимистон дар боғ давраи махсусест, ки табиат дигар мешавад ва либосҳои идона ба бар мекунад. Ин давра ба мо имкон медиҳад, ки аз зебоӣ ва ҷодугарии табиат баҳра барем, бо наздикон вақт гузаронем ва дар чорабиниҳои гуногуне, ки дар ҷомеа ташкил карда мешаванд, иштирок кунем. Дар ин мақола мо зебоӣ ва аҳамияти зимистонро дар боғ ва роҳҳое, ки ин мавсим ба мо таъсир мерасонад ва беҳтар буданро таълим медиҳад, меомӯзем.

Бадан:

Зимистон дар боғ давраи пур аз зебоӣ ва ҷодугарист. Дар ин давра хатсайрҳо ба манзараҳои воқеии афсонавӣ мубаддал мегарданд, ки дарахтони бо чароғҳо ороёфта ва ороишоти хоса, маргзорҳои барфи тозаву тару тоза ва фазои махсуси ҷашну шодмонӣ фаро гирифта шудаанд. Ин манзараҳо ба мо илҳом мебахшанд ва хотираҳои зебоеро аз кӯдакӣ, ки зимистон дар боғ фасли дӯстдоштаи мо буд, бармегардонанд.

Хондан Эҳсосоти манфӣ ва мусбат - Иншо, Репортаж, Композиция

Ба ҷуз аз зебоии манзараҳо, зимистон дар боғ инчунин вақтро бо наздикон мегузаронад. Дар ин муддат мо бо дӯстон ва оила вомехӯрем ва якҷоя вақт мегузаронем, аз зебоии пайраҳаҳо мафтуни ва ҳама чизро дар атрофи худ муҳокима мекунем. Ин лаҳзаҳои якҷоя ба мо хурсандӣ меоранд ва ба мо кӯмак мекунанд, ки бо наздикон дар ҳаёти мо бештар пайваст шавем.

Зимистон дар боғ инчунин дар бораи иштирок дар чорабиниҳои мухталифе, ки аз ҷониби ҷомеа ташкил карда мешавад, ба монанди мусобиқаҳои ҳайкалтарошӣ, яхмолакбозӣ ё дигар чорабиниҳои зимистона мебошад. Ин фаъолиятҳо ба мо кӯмак мекунанд, ки худро бо ҷомеаи худ бештар ҳис кунем ва дар чорабиниҳое иштирок кунем, ки ба мо хурсандӣ ва хушбахтӣ меоранд.

Гайр аз ин, зимистон дар бог ба мо ахамияти табиат ва мухофизати онро меомузонад. Дар ин давра мо метавонем дар корҳои гуногун барои ҳифзи табиат, аз қабили ҷамъоварии ахлот ё шинондани дарахтон ширкат варем ва бо ҳамин тариқ мо метавонем дар нигоҳ доштани зебоӣ ва арзишҳои табиат саҳм гузорем.

Зимистон дар боғ ва фоидаҳо барои саломатии мо

Зимистон дар боғ метавонад барои саломатии ҷисмонӣ ва рӯҳии мо муфид бошад. Машқҳои берунӣ ба монанди яхмолакбозӣ, сайругашт дар боғ ё давидан дар барф ба мо кӯмак мекунанд, ки фаъол нигоҳ дорем ва саломатии умумии моро беҳтар созем. Зимистон дар боғ инчунин метавонад ба мо дар коҳиш додани стресс ва истироҳат кӯмак кунад, ки метавонад ба саломатии рӯҳии мо таъсири мусбӣ расонад.

Зимистон дар бог ва инкишофи эчодиёт

Зимистон дар боғ метавонад моро ба рушди эҷодкорӣ ва тасаввурот илҳом бахшад. Зеварҳо, чароғҳо ва манзараҳои зимистон тасаввуроти моро таҳрик медиҳанд ва моро барои эҷод кардани чизҳои нав ва ҷолиб илҳом мебахшанд. Мо метавонем кӯшиш кунем, ки аксбардорӣ кунем ё манзараҳои зимистонаро кашем ё барои хонаамон ороишоти махсус эҷод кунем. Ин фаъолиятҳо ба мо кӯмак мекунанд, ки эҷодиёти худро инкишоф диҳем ва тасаввуроти худро баён кунем.

Зимистон дар боғ ва гуногунии фарҳангӣ

Зимистон дар боғ метавонад як имкони таҷлили гуногунии фарҳангии ҷомеаи мо бошад. Дар ин муддат мо метавонем аз таомҳои суннатии зимистона аз фарҳангҳои гуногун лаззат барем, мусиқии идона гӯш кунем ва дар чорабиниҳои фарҳангии аз ҷониби ҷомеа ташкилшуда иштирок кунем. Ин фаъолиятҳо ба мо кӯмак мекунанд, ки бо гуногунии ҷомеаи мо беҳтар робита дошта бошем ва муҳити таҳаммулпазирӣ ва эҳтиром ба ҳама фарҳангҳоро таҳким бахшем.

Зимистон дар бог ва ахамияти гамхорй дар бораи мухити зист

Зимистон дар бог ба мо ахамияти гамхорй дар бораи мухити зистро хотиррасон мекунад. Барфи тару тоза ва умуман табиат ба мо зебоӣ ва арзишҳои табиатро нишон дода, ба ҳифзу эҳтироми он хотиррасон мекунанд. Дар ин давра мо метавонем дар чорабиниҳои гуногун оид ба ҳифзи муҳити зист, аз қабили коркарди такрорӣ, ҷамъоварии ахлот ё шинонидани дарахтон ширкат варем ва ҳамин тавр мо метавонем дар нигоҳ доштани зебоӣ ва арзишҳои табиат саҳм гузорем.

Хулоса

Хулоса, зимистон дар боғ вақти махсус ва зебоест, ки ба мо имкон медиҳад, ки аз табиат лаззат барем ва бо наздикон вақт гузаронем. Ин давра ба мо таълим медиҳад, ки табиатро қадр кунем ва ҳифз кунем, ба фаъолиятҳои ҳифзи муҳити зист машғул шавем, эҷодкорӣ ва тасаввуроти худро инкишоф диҳем, солимии ҷисмонӣ ва рӯҳии худро нигоҳ дорем. Илова бар ин, зимистон дар боғ моро ҳамчун ҷомеа муттаҳид мекунад ва ба мо кӯмак мекунад, ки гуногунии фарҳангиро ҷашн гирем ва бо одамони гирду атрофамон беҳтар робита кунем.

Таркиби тавсифӣ дар бораи Дар бог дар рузхои зимистон

Дар рузхои зимистон пайрахахо ба чойхои сехрнок табдил меёбанд, ки пур аз зебой ва оромии хоса доранд. Манзараҳои яхбаста ва барфпӯш ба мо ҳисси оромӣ ва оромии ботиниро мебахшанд, ки ба мо кӯмак мекунад, ки худро оромтар ҳис кунем ва бо табиат пайваст шавем. Дар ин лахзахо роххо ба вохаи хакикии сулх ва тафаккур табдил меёбанд, ки ба мо имкон медиханд бо худ ва олами гирду атроф пайваст шавем.

Зимистон дар боғ ба мо имкон медиҳад, ки бо наздиконамон вақт гузаронем ва бо ҳам хотираҳои зебо эҷод кунем. Дар ин муддат мо метавонем дар атрофи боғ сайру гашт кунем ва бо аҳли оила ва дӯстон аз зебоии табиат мафтун кунем. Мо метавонем дар болои барф бозӣ кунем, қалъаҳо созем ва дар атрофи маргзорҳо давида, аз ҳавои тоза ва сарди зимистон лаззат барем. Ин лаҳзаҳои якҷоя ба мо хурсандӣ меоранд ва ба мо кӯмак мекунанд, ки бо наздикон дар ҳаёти мо бештар пайваст шавем.

Зимистон дар боғ моро ба рушди эҷодкорӣ ва тасаввуроти мо илҳом мебахшад. Мо метавонем аз ороишҳо ва чароғҳои боғ ба ваҷд омада, ҳикояҳо ва саргузаштҳои зимистонро тасаввур кунем. Мо метавонем шикори ганҷро бозӣ кунем ё махлуқҳои ҷодугареро, ки дар байни дарахтони ороишӣ пинҳон шудаанд, ҷустуҷӯ кунем. Ин фаъолиятҳо ба мо кӯмак мекунанд, ки тасаввуроти худро инкишоф диҳем ва худро ба олами афсонавии ҳикояҳои зимистон наздиктар ҳис кунем.

Зимистон дар бог ахамияти гамхории мухити зистро хотиррасон карда, ба мо имконият медихад, ки дар корхои мухофизати табиат иштирок кунем. Мо метавонем партовҳоро аз боғ ҷамъоварӣ кунем ё дарахт шинонем ва ҳамин тавр дар нигоҳ доштани зебоӣ ва арзишҳои табиат саҳм гузорем. Ин фаъолиятҳо ба мо кӯмак мекунанд, ки бештар бо табиат эҳсос кунем ва онро барои наслҳои оянда ҳифз кунем.

Хондан Бозихои зимистонй — иншо, репортаж, композиция

Хулоса, зимистон дар боғ вақти махсус ва зебоест, ки ба мо имкон медиҳад, ки аз табиат лаззат барем, бо наздикон вақт гузаронем, эҷодкорӣ ва тасаввуротро инкишоф диҳем ва ба ҳифзи муҳити зист мусоидат кунем. Ин лаҳзаҳои ҷодугаре, ки дар рӯзҳои зимистон дар боғ гузаронида мешаванд, ба мо оромӣ ва оромии ботинӣ меорад ва ба мо кӯмак мекунад, ки бештар бо худамон пайваст шавем.

Назари худро нависед: 148

Бештар:

Зимистон дар шахри ман — Иншо, репортаж, композиция Эссе дар бораи кашфи ҷодуи зимистон дар шаҳри ман Зимистон мавсими дӯстдоштаи ман аст ва дар ин муддат шаҳри ман ба як макони ҷодугар табдил меёбад. Чароғҳои рангоранг, арчаи солинавӣ ва барфи тозае, ки кӯчаҳоро фаро мегиранд, ба шаҳр ҳавои афсонавӣ мебахшанд. Ман дӯст медорам, ки дар кӯчаҳо гаштугузор кунам ва ин ҳамаро ба ҳайрат оварам, аз дилрабоии зимистон баҳра барам ва рӯҳамро гарм кунам. Яке аз беҳтарин таҷрибаҳои зимистон дар шаҳри ман рафтан ба яхдончаи маркази шаҳр аст. Фазои атроф як афсона аст, бо мусиқӣ ва рӯшноӣ ва ман ҳис мекунам ...
Рузи аввали зимистон — Иншо, Репортаж, Композиция Иншо дар бораи кашфи ҷодугарии рӯзи аввали зимистон - Ҳикояи ошиқона Рӯзи аввали зимистон яке аз рӯзҳои интизори сол аст, зеро он оғози фасли зимистонро нишон медиҳад. Ин рӯзи махсусест, ки пур аз шодӣ, ҷодугарӣ ва романтикӣ аст. Дар ин рӯз ман ҳис мекунам, ки ҷаҳонро неруи мусбат иҳота кардааст ва дар ҳар гӯшаи шаҳр ҷодуи зимистонро метавон кашф кард. Аз овони хурдсолӣ маро ҳамеша рӯзи аввали зимистон мафтун мекард. Ман субҳи барвақт аз хоб хестанро дӯст медоштам, то чароғҳои рангорангро бубинам ва ҳаворо ҳис кунам…
Шаби зимистон — очерк, репортаж, композиция Иншо дар бораи шаби зимистон Шаби зимистон яке аз ҷодугартарин вақтҳои сол аст, ки ҳама чиз оромтар ва зеботар мегардад. Дар ин шаб барфҳои рӯзона нури ситораву моҳро инъикос намуда, манзараи зебоии нодирро ба вуҷуд меорад. Дар ин шаб ҷаҳон ба макони ҷодугар табдил меёбад, ки дар он ҳар як ҷузъиёт аҳамияти хоса дорад. Барои ман, шаби зимистон вақти беҳтаринест барои андеша кардан дар бораи зебоии табиат ва мулоҳиза кардан дар бораи тамоми мӯъҷизаҳое, ки ҳаёт ба ман пешкаш мекунад. Замоне аст, ки ман…
Зимистон дар хонаи биби - Иншо, Репортаж, Композиция Иншо дар бораи бибию биби Зимистон – олами хотираҳо ва ҷодугарӣ Муқаддима: Зимистони бибию бибиҳо як давраи махсусест, ки хотираҳои ширин ва эҳсоси гармӣ ва муҳаббат меорад. Кӯдакие, ки дар ин фасли сол бо бобою бибиам гузаштааст, пур аз саргузаштҳо ва лаҳзаҳои ҷодугарӣ буд, ки бо мурури замон бо ман боқӣ мондаанд. Ин давра як имконияти беназирест барои кашф кардани зебоии зимистон ва эҷод кардани хотираҳое, ки як умр боқӣ хоҳанд монд. Бадан: Зимистон дар бобою бибиҳо як давраи пур аз фаъолиятҳои ҷолиб аст. Масалан, ҳар саҳар бобоям маро барвақт аз хоб бедор мекард, то…
Тирамох дар бог — очерк, репортаж, композиция Очерк дар мавзуи «Тирамох дар бог» Сеҳри тирамоҳ дар боғ Боғи назди хонаи ман яке аз ҷойҳои дӯстдоштаи ман барои гузаронидани вақти холии ман дар фасли тирамоҳ аст. Ин як макони дилрабоест, ки хиёбонҳои дарози баргҳои рангоранг ва дарахтони зиёде доранд, ки рангҳоро тадриҷан аз сабз ба зард, сурх ва қаҳваранг иваз мекунанд. Тирамоҳ дар боғ ба як ҳикояи афсонавӣ монанд аст, ки дар он зебоии табиат бо асрор ва сеҳру ҷоду мепайвандад ва ҳар як боздид ба боғ имкони кашфи ҷузъиёти нав ва гумроҳ шудан дар андеша ва…
Тирамох — Иншо, Репортаж, Композиция Иншо дар бораи тирамоҳ Тирамоҳ яке аз зеботарин ва аҷибтарин фаслҳои сол мебошад. Замоне аст, ки табиат ранги худро дигар мекунад ва ба зимистон омодагӣ мегирад. Ин як давраи гузариш ва мулоҳиза аст, ки мо метавонем аз ҳама рангҳо ва зебоии атрофи худ лаззат барем. Вақте ки ман дар бораи тирамоҳ фикр мекунам, аввалин чизе, ки ба ёдам меояд, баргҳои дарахтон ба рангҳои дурахшони сурх, зард ва норанҷӣ табдил меёбанд. Дидани он, ки чӣ тавр табиат ба ин тарз табдил меёбад ва аз манзараҳои ҷодугарӣ, ки…
Зимистон — Иншо, Репортаж, Композиция Иншо дар бораи зимистон Оҳ, зимистон! Ин фаслест, ки ҷаҳонро ба макони ҷодугар ва мафтункунанда табдил медиҳад. Вақте ки бори аввал барфҳо мерезанд, ҳама чиз оромтар ва оромтар мешавад. Ба як андоза, зимистон қудрат дорад, ки вақтро боздорад ва моро аз лаҳзаи ҳозир лаззат барад. Манзараи зимистон аҷиб аст. Ҳама дарахтон, хонаҳо ва кӯчаҳоро барфи сафеду дурахшон фаро гирифта, нури офтоби дар барф инъикосшаванда моро ҳис мекунад, ки гӯё дар олами дигар ҳастем. Вақте ки ман ба ин зебоӣ нигоҳ мекунам, ман оромии ботиниро ҳис мекунам ...
Мохи декабр — Иншо, маъруза, композиция Иншо дар бораи моҳи декабр Моҳи декабр яке аз моҳҳои ҷодугартарини сол аст, ки пур аз шукӯҳу умед аст. Ҳар фасл достони худро дорад ва моҳи декабр бо худ қиссаҳои ишқу дӯстӣ ва рӯҳияи таътили зимистониро меорад. Моҳест, ки мардум ба ҳам меоянд, ба шодӣ шарик мешаванд ва лаҳзаҳои зебои зиндагиро ба ёд меоранд. Аввали моҳи декабр бо ҷашни Николаси муқаддас, ки бо номи Бобои Барфӣ маъруф аст, ба кӯдакони хуб тӯҳфаҳо меорад. Дар ин давра шаҳрҳо бо чароғҳои дурахшон оро дода мешаванд ва мардум ба ҷашнҳои муҳимтарин омодагӣ мегиранд...
Манзараи зимистонй — очерк, репортаж, композиция Эссе дар бораи манзараи зимистон Зимистон фаслест, ки кайфияти ошиқтарин ва хаёлпарасти маро бедор мекунад. Махсусан, аз байни манзараи зимистон гузаштанро дӯст медорам, ки маро ба олами афсонаву зебоӣ мебарад. Дар ин эссе ман зебоии манзараи зимистон ва таъсири ин давраро ба табъу хаёлотам меомӯзам. Манзараи зимистонӣ омехтаи рангҳои сафед, хокистарӣ ва кабуд аст, ки дарахтони барфпӯш ва нури офтоб дар сатҳи ҳамвораш инъикос меёбанд. Ин як фасли сол аст, ки табиат дар хоб ба назар мерасад, аммо дар…
Таътили зимистона — Иншо, репортаж, композиция Иншо дар бораи таътили зимистона Таътили зимистона барои бисёре аз мо вақти аз ҳама интизори сол аст. Замоне аст, ки дурахши зарраҳои барфӣ ва гармии рӯҳи мардум якҷоя шуда, фазои ҷодугарӣ ба вуҷуд меорад. Замоне аст, ки дунё зеботар, дӯстона ва умедбахштар мешавад. Ин фасли сол ба мо имкониятҳои зиёде медиҳад, ки бо наздикони худ вақти хуб гузаронем. Мо метавонем дар ҷои истироҳат яхмолакбозӣ кунем ё лижаронӣ кунем, одами барфӣ созем ё бо барф мубориза барем. Инчунин,…
Шодихои зимистон — Иншо, Репортаж, Композиция Очерк дар бораи «Шодӣ дар фасли зимистон» Мафтуни зимистон: Шодиҳои фасли сармо Зимистон як мавсими ҷодугарӣ ва аҷибест, ки бо худ шодӣ ва эҳсосоти зиёде меорад. Вакти сол аст, ки заминро барф пушонда, табиат ба манзараи афсонавй табдил меёбад. Барои бисёре аз мо, зимистон барои хурсандӣ ва лаззат бурдан аз лаҳзаҳои махсус бо оила ва дӯстон аст. Дар ин очерк ман дар бораи хушиҳои зимистон ва ҷаззобияти фасли сармо баҳс хоҳам кард. Пеш аз ҳама, зимистон ба мо бисёр чорабиниҳои шавқовар ва пур аз адреналин меорад. Лижаронӣ, сноуборд, конкиронӣ ва барфмобилӣ танҳо чанде ҳастанд…
Зимистон дар дехаи ман — Иншо, Репортаж, Композиция Иншо дар бораи зимистон дар деҳаи ман - ҷаҳони ҷодугаре, ки орзуҳо амалӣ мешаванд, то даме ки ман дар ёд дорам, зимистон фасли дӯстдоштаи ман буд. Вақте ки барф борида, ҳама чизро дар қабати сафед мепӯшонад, мисли варақи азим мунтазири ранг кардани рангҳои афсонавӣ, ман ҳайрон нашавам. Ва фикр намекунам, ки дар фасли зимистон аз деҳаи ман зеботар ҷое нест. Хамин ки барфи аввалин заминро пушонад, дехаи ман аз як достон ба манзара табдил меёбад. Дарахту хонаҳоро қабати ғафси барф фаро гирифтааст ва нури паҳншудае, ки…
Тобистон дар бог — очерк, репортаж, композиция Иншо дар бораи тобистон дар боғ: Паноҳгоҳ бо табиат Тобистон дар боғ фасли сол аст, ки бисёре аз ҷавонони ошиқона ва орзупарвароне, ки мехоҳанд аз ғавғои шаҳр фирор кунанд ва аз ҳавои тоза ва зебоии табиат лаззат баранд, бесаброна интизоранд. Барои ман тобистон дар боғ маънои бештар аз сайру гашт дар байни дарахтон ва гулҳост. Ин паноҳгоҳест, ки худро дар дунёи дигар эҳсос мекунам, дур аз садои шаҳр ва мушкилоти рӯзмарра. Бори аввал ман зебоии тобистонро дар боғ кашф кардам, ки чанд сол пеш буд, вақте ки ман ...
Рузи офтобии бахор — Иншо, репортаж, композиция Иншо дар бораи рӯзи офтобии баҳор Рӯзи офтобии баҳор зеботарин рӯзи сол аст. Он рӯзест, ки табиат куртаи зимистонаи худро мерезад ва бо рангҳои наву равшан либос мепӯшад. Он рӯзест, ки офтоб боз ҳузури худро эҳсос мекунад ва моро аз рӯзҳои неки оянда ба ёд меорад. Дар ин рӯз ҳама чиз равшантар, зиндатар ва пур аз ҳаёт аст. Ман аз ҳафтаҳои охири зимистон ин рӯзро бесаброна интизор будам. Ба ман маъқул буд, ки бинам, ки чӣ тавр оҳиста-оҳиста барф об шуда, алафро ошкор мекунад ва…
Рузи охирини тирамох — Иншо, Репортаж, Композиция Очерк дар бораи "Рӯзи охирини тирамоҳ" Вақте ки баргҳо рехтанд ва шамоли сард вазида, ба поёни мавсими тирамоҳ ишора мекунад, дӯстдорони ошиқона дар олами ҷодугаронаи худ паноҳ меёбанд. Рӯзи охирини тирамоҳ барои онҳо рӯзи махсус аст, рӯзе, ки онҳо эҳсос мекунанд, ки ҳама чиз имконпазир аст ва муҳаббат метавонад бар ҳама монеаҳо ғалаба кунад. Вақте ки офтоб дар осмон тулӯъ мекунад, тирамоҳ ҳузури худро дар ҳар гӯшаи табиат эҳсос мекунад. Дарахтон баргҳои худро гум мекунанд ва паррандагони муҳоҷир ба зимистонгузаронии худ мераванд. Аммо барои дӯстдорони ошиқона тирамоҳ як фурсатест барои…