អត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា "ប្រទេសខ្ញុំ"
ប្រទេសខ្ញុំ ប្រទេសដ៏អស្ចារ្យនេះដែលខ្ញុំស្រលាញ់អស់ពីចិត្ត វាមិនមែនគ្រាន់តែជាកន្លែងសាមញ្ញមួយនៅលើផែនទីពិភពលោកនោះទេ វាគឺជាផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ជាកន្លែងដែលខ្ញុំចំណាយពេលមួយថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ និងជាកន្លែងដែលខ្ញុំបង្កើតក្តីសុបិន និងក្តីប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំសម្រាប់ពេលអនាគត។ វាជាប្រទេសមួយដែលពោរពេញដោយមនុស្សមានទេពកោសល្យ ជាមួយនឹងវប្បធម៌ចម្រុះ និងប្រវត្តិសាស្រ្តដ៏សម្បូរបែប ដែលធ្វើអោយខ្ញុំមានមោទនភាពដែលបានក្លាយជាផ្នែកមួយនៃវា។
ទោះបីជាមានភាពខុសប្លែកគ្នា និងជម្លោះនៅក្នុងប្រទេសនេះក៏ដោយ ក៏នៅតែមានមនុស្សជាច្រើនដែលបើកបេះដូងរបស់ពួកគេចំពោះអ្នកដទៃ និងរស់នៅជាមួយមនុស្សមកពីវប្បធម៌ និងប្រវត្តិផ្សេងៗគ្នា។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ប្រទេសរបស់ខ្ញុំសម្បូរទៅដោយធម្មជាតិដ៏ស្រស់បំព្រង មានភ្នំ និងកូនភ្នំដែលតែងតែធ្វើឱ្យខ្ញុំរីករាយ ហើយប្រជាជនដែលចំណាយពេលទំនេររបស់ពួកគេនៅខាងក្រៅ រីករាយនឹងសម្រស់ធម្មជាតិរបស់ប្រទេស។
ប្រទេសរបស់ខ្ញុំមានប្រវតិ្តសាស្រ្តពោរពេញដោយព្រឹត្តិការណ៏ដ៏គួរអោយចាប់អារម្មណ៍ និងសំខាន់ៗដែលធ្វើអោយខ្ញុំចង់ដឹងចង់ឃើញ និងចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការស្វែងយល់បន្ថែមអំពីអតីតកាលរបស់យើង។ តាមរយៈការរៀនអំពីអតីតកាលរបស់យើង យើងអាចរៀនអំពីថាតើយើងជានរណា និងរបៀបកសាងអនាគតដ៏ល្អប្រសើរ។ វាជាការសំខាន់ណាស់ដែលត្រូវដឹងគុណ និងគោរពប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់យើង ហើយចងចាំថាអ្វីដែលយើងមានសព្វថ្ងៃនេះគឺដោយសារតែការខិតខំប្រឹងប្រែង និងការលះបង់របស់ជំនាន់មុនៗ។
ទោះបីជាប្រទេសរបស់ខ្ញុំអាចមានបញ្ហា និងបញ្ហាប្រឈមក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែមានសុទិដ្ឋិនិយមថា យើងនឹងស្វែងរកដំណោះស្រាយដើម្បីជំនះបញ្ហារបស់យើង និងកសាងអនាគតដ៏ល្អប្រសើរ។ ជំនឿរបស់ខ្ញុំចំពោះប្រទេសរបស់ខ្ញុំ និងប្រជាជនប្រទេសនេះ ធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា អ្វីៗអាចទៅរួច ប្រសិនបើយើងធ្វើការរួមគ្នា និងគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក។
យើងម្នាក់ៗមានប្រទេសមួយ កន្លែងដែលកំណត់យើង បំផុសគំនិតយើង និងធ្វើឱ្យយើងមានអារម្មណ៍ថានៅផ្ទះ។ ប្រទេសរបស់ខ្ញុំគឺជាកន្លែងដែលខ្ញុំរៀនយល់ពីតម្លៃ វប្បធម៌ និងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំកើត និងធំឡើង ជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានរកឃើញភាពស្រស់ស្អាតនៃធម្មជាតិ និងបង្កើតមិត្តភាពដំបូងរបស់ខ្ញុំ។ នៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្ញុំ ភាពចម្រុះត្រូវបានប្រារព្ធ និងបង្កើនបទពិសោធន៍របស់មនុស្សគ្រប់គ្នា ហើយស្មារតីសហគមន៍មានភាពរឹងមាំ។
ទេសភាពធម្មជាតិនៃប្រទេសរបស់ខ្ញុំគឺអស្ចារ្យ និងប្លែកៗ។ ពីភ្នំខ្ពស់ៗ និងទឹកធ្លាក់ដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ រហូតដល់ឆ្នេរខ្សាច់ល្អ និងព្រៃឈើក្រាស់ ប្រទេសរបស់ខ្ញុំមានភាពចម្រុះធម្មជាតិមិនគួរឱ្យជឿ។ នេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំយល់ពីសារៈសំខាន់នៃការការពារបរិស្ថាន និងចង់ជួយថែរក្សាភាពស្រស់ស្អាតទាំងនេះសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ។ ក្រៅពីនេះ ទេសភាពធម្មជាតិទាំងនេះជាកន្លែងដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធបំផុតចំពោះសន្តិភាព និងខ្លួនឯង។
វប្បធម៌ និងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសខ្ញុំគឺគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ និងស្មុគស្មាញ។ តំបន់នីមួយៗមានទំនៀមទម្លាប់ និងទំនៀមទម្លាប់រៀងៗខ្លួន ហើយភាពចម្រុះនេះគឺជាអ្វីដែលធ្វើឱ្យប្រទេសរបស់ខ្ញុំពិសេស។ ខ្ញុំធំឡើងជាមួយនឹងតន្ត្រីប្រជាប្រិយ និងរបាំ ពិធីបុណ្យសាសនា និងសិល្បៈប្រពៃណី។ នៅក្នុងប្រទេសនេះ ខ្ញុំបានរៀនគោរព និងដឹងគុណអតីតកាលរបស់ខ្ញុំ និងអភិវឌ្ឍអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ។
ក្រៅពីតម្លៃវប្បធម៌ និងធម្មជាតិ សហគមន៍ក្នុងប្រទេសខ្ញុំមានភាពរឹងមាំ និងរួបរួម។ ក្នុងពេលមានវិបត្តិ មនុស្សមកជុំគ្នាផ្តល់ការគាំទ្រដល់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ខ្ញុំបានឃើញពីរបៀបដែលប្រជាជនមកពីផ្នែកផ្សេងៗនៃប្រទេសរបស់ខ្ញុំប្រមូលផ្តុំដើម្បីជួយសហគមន៍ដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិ ឬដើម្បីគាំទ្រគម្រោងសង្គម។ ស្មារតីសហគមន៍នេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំយល់ថា ការរួមគ្នាអាចធ្វើរឿងដ៏អស្ចារ្យ និងចង់រួមចំណែកដល់សុខុមាលភាពនៃសហគមន៍របស់ខ្ញុំ។
សរុបសេចក្តីមក ប្រទេសរបស់ខ្ញុំគឺជាកន្លែងដែលខ្ញុំស្រលាញ់ និងមានមោទនភាព. វាមានមនុស្សដែលមានទេពកោសល្យ ប្រវត្តិគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ និងវប្បធម៌ចម្រុះ ដែលធ្វើឱ្យវាពិសេស និងមានតែមួយគត់។ ខណៈពេលដែលនៅតែមានបញ្ហាប្រឈម ខ្ញុំនៅតែមានសុទិដ្ឋិនិយមថា យើងនឹងអាចជម្នះបញ្ហាទាំងនេះ និងកសាងអនាគតដ៏ល្អប្រសើរសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។
អំពីប្រទេសដែលខ្ញុំកើត
សេចក្តីផ្តើម៖
យើងម្នាក់ៗមានប្រទេសដែលស្រលាញ់យើង ហើយយើងមានមោទនភាព។ ប៉ុន្តែតើប្រទេសដែលមានឧត្តមគតិមានទេ? មួយណាតម្លៃនិងទំនៀមទម្លាប់ត្រូវបានគេគោរព មនុស្សរួបរួមគ្នាមានសុភមង្គល? យើងនឹងព្យាយាមស្វែងរកចម្លើយនៅក្នុងអត្ថបទនេះ។
ប្រវត្តិសាស្ត្រប្រទេសខ្ញុំ៖
ពេញមួយប្រវត្តិសាស្ត្រ មេដឹកនាំ និងសង្គមជាច្រើនបានព្យាយាមបង្កើតប្រទេសដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ការប៉ុនប៉ងនីមួយៗត្រូវបានអមដោយការបរាជ័យ និងបញ្ហា ដែលខ្លះធ្ងន់ធ្ងរជាងអ្នកដទៃ។ ជាឧទាហរណ៍ ឧត្តមគតិកុម្មុយនិស្ត ដែលជាឧត្តមគតិសង្គម និងសេដ្ឋកិច្ច ដែលមនុស្សទាំងអស់មានសមភាព និងទ្រព្យសម្បត្តិឯកជនមិនមាន បានបរាជ័យ និងនាំឱ្យមនុស្សរាប់លាននាក់រងទុក្ខវេទនា។
តម្លៃប្រទេសរបស់ខ្ញុំ៖
ប្រទេសដ៏ល្អមួយត្រូវតែមានតម្លៃខ្លាំង និងគោរព។ ទាំងនេះអាចរួមបញ្ចូលសេរីភាព សមភាព យុត្តិធម៌ លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងការគោរពភាពចម្រុះ។ ប្រជាជនគួរតែមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាព និងត្រូវបានការពារដោយរដ្ឋាភិបាល ហើយការអប់រំ និងសុខភាពគួរតែមានសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។
សហភាពនៃប្រទេសរបស់ខ្ញុំ៖
ដើម្បីឱ្យប្រទេសមានឧត្តមគតិ ប្រជាជនត្រូវតែរួបរួមគ្នា។ ជំនួសឱ្យការបែងចែកជាក្រុម ហើយដាក់ខ្លួនយើងប្រឆាំងនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក យើងគួរតែផ្តោតលើអ្វីដែលបង្រួបបង្រួមយើង ហើយធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅរួម។ ប្រទេសដ៏ល្អមួយក៏គួរតែបើកចំហ និងអនុញ្ញាតឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរវប្បធម៌ និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិ។
បន្ទាប់មក វាជាការសំខាន់ដើម្បីលើកឡើងអំពីទិដ្ឋភាពវប្បធម៌ពាក់ព័ន្ធមួយចំនួននៃប្រទេសយើង។ ទាំងនេះត្រូវបានតំណាងដោយប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់សិល្បៈនិងអក្សរសិល្ប៍។ តំបន់ ឬភូមិសាស្ត្រនៃប្រទេសនីមួយៗ មានទំនៀមទម្លាប់ និងទំនៀមទម្លាប់រៀងៗខ្លួន ដែលបន្សល់ទុកពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ និងជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃវប្បធម៌ក្នុងស្រុក។ ចំពោះសិល្បៈ និងអក្សរសាស្រ្ត ពួកគេត្រូវបានឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងស្នាដៃរបស់អ្នកនិពន្ធ សិល្បករ និងតន្ត្រីករភាគច្រើននៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង។ ពួកគេត្រូវបានកោតសរសើរទាំងក្នុងប្រទេស និងអន្តរជាតិ។
ម្ហូបអាហារនៃប្រទេសរបស់ខ្ញុំ:
ប្រទេសយើងក៏ត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរសម្រាប់ម្ហូបអាហាររបស់ខ្លួន។ តំបន់នីមួយៗមានជំនាញធ្វើម្ហូបរៀងៗខ្លួន ហើយម្ហូបរ៉ូម៉ានីមានភាពល្បីល្បាញដោយសារភាពសម្បូរបែប និងគុណភាពនៃចានរបស់វា។ លើសពីនេះ នៅមានផលិតផលប្រពៃណីជាច្រើនដូចជា ឈីស បាស ប្រហុក និងប្រេនឌី ដែលជាផ្នែកនៃវប្បធម៌ធ្វើម្ហូបរបស់ប្រទេសយើង ហើយដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាអន្តរជាតិផងដែរ។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន៖
ទោះបីជាប្រហែលជាមិនមានប្រទេសល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ ក្តីប្រាថ្នារបស់យើងក្នុងការសម្រេចបាននូវឧត្តមគតិនេះអាចជួយយើងឱ្យមានការរីកចម្រើន។ តាមរយៈគុណតម្លៃដែលយើងទទួលយក តាមរយៈការរួបរួមរបស់យើង និងតាមរយៈការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងក្នុងការកសាងអនាគតដ៏ល្អប្រសើរ យើងអាចខិតទៅជិតក្តីសុបិនរបស់យើង។
អត្ថបទអំពីប្រទេសដែលខ្ញុំកើត និងកន្លែងដែលខ្ញុំធំឡើង
ប្រទេសរបស់ខ្ញុំមិនអាចកំណត់ដោយព្រំដែន ឬនិមិត្តសញ្ញាជាតិទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈអារម្មណ៍ និងការចងចាំដែលខ្ញុំប្រមូលបានពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ. វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំធំឡើង ហើយបានរកឃើញថាខ្ញុំជានរណា ជាកន្លែងដែលខ្ញុំចំណាយពេលជាមួយមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់ខ្ញុំ និងកន្លែងដែលបេះដូង និងព្រលឹងរបស់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថានៅផ្ទះ។
រៀងរាល់ឆ្នាំ ខ្ញុំទន្ទឹងរង់ចាំការត្រលប់មកប្រទេសរបស់ខ្ញុំវិញ ទោះខ្ញុំចំណាយពេលប៉ុន្មានក៏ដោយ។ វាដូចជាការត្រលប់ទៅឫសគល់របស់ខ្ញុំ ហើយរកឃើញឡើងវិញនូវអ្វីដែលពិតជានាំឱ្យខ្ញុំរីករាយ និងសុភមង្គល។ ខ្ញុំចូលចិត្តធ្វើដំណើរតាមភូមិស្អាតៗ ដើរកាត់ភ្នំ និងព្រៃឈើ សម្រាកតាមមាត់ទន្លេ ឬរីករាយជាមួយកាហ្វេនៅជ្រុងមួយនៃទីក្រុង។
ប្រទេសរបស់ខ្ញុំគឺជាប្រទេសចម្រុះនៃវប្បធម៌ និងប្រពៃណី ដែលតំបន់នីមួយៗមានទំនៀមទម្លាប់ និងពិធីសាសនារៀងៗខ្លួន។ ខ្ញុំចូលចិត្តស្វែងយល់ និងស្វែងយល់អំពីពួកវា សាកល្បងអាហារក្នុងស្រុក និងស្តាប់តន្ត្រីបុរាណ។ វាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលឃើញពីរបៀបដែលទំនៀមទម្លាប់ទាំងនេះត្រូវបានថែរក្សាតាមជំនាន់ និងបន្តពីឪពុកដល់កូន ពីម្តាយទៅកូនស្រី។
នៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានជួបមនុស្សអស្ចារ្យ ដែលបង្រៀនខ្ញុំរឿងជាច្រើនអំពីជីវិត និងខ្លួនខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរកឃើញថាមានមនុស្សល្អនិងស្អាតនៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលមានតម្លៃនិងគំនិតដូចខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានជួបមិត្តភ័ក្តិដែលបានក្លាយជាគ្រួសារទីពីររបស់ខ្ញុំ ហើយជាមួយនឹងអ្នកដែលខ្ញុំចែករំលែកអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ស្រស់ស្អាតបំផុត។
សរុបសេចក្តីមក ប្រទេសរបស់ខ្ញុំគឺច្រើនជាងកន្លែងរាងកាយ វាគឺជាប្រភពនៃការបំផុសគំនិត និងសេចក្តីរីករាយសម្រាប់ខ្ញុំ។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពិតនៅផ្ទះ និងជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានបង្កើតអនុស្សាវរីយ៍ដ៏មានតម្លៃបំផុតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់ចែករំលែកក្តីស្រលាញ់នេះសម្រាប់ប្រទេសរបស់ខ្ញុំទៅកាន់អ្នកគ្រប់គ្នាដែលនៅជុំវិញខ្ញុំ ហើយបង្ហាញពួកគេថាតើពិភពលោកនេះអស្ចារ្យប៉ុណ្ណា នៅពេលដែលយើងមើលវាដោយបេះដូង និងព្រលឹងរបស់យើង។
មើលប្រកាស: 171
ច្រើនទៀត៖
- ស្នេហាប្រទេស - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទស្តីពីស្នេហាប្រទេស ស្នេហាប្រទេស គឺជាអារម្មណ៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដែលបង្ហាញឱ្យឃើញដោយខ្លួនឯងតាមរយៈការភ្ជាប់ជាមួយប្រទេស និងវប្បធម៌របស់យើង។ ខណៈពេលដែលមនុស្សម្នាក់ៗអាចមាននិយមន័យផ្សេងគ្នានៃអត្ថន័យនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ប្រទេសនោះ មានរឿងមួយច្បាស់លាស់៖ សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដល់របៀបដែលយើងយល់ឃើញ និងទាក់ទងនឹងពិភពលោក។ ទិដ្ឋភាពសំខាន់ទីមួយនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ប្រទេសគឺការផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងប្រវត្តិសាស្ត្រ និងប្រពៃណីជាតិ។ នៅពេលដែលយើងភ្ជាប់ជាមួយនឹងឫសវប្បធម៌របស់យើង យើងអភិវឌ្ឍការយល់ដឹង និងការដឹងគុណកាន់តែច្រើនចំពោះបទពិសោធន៍ និងតម្លៃនៃបុព្វបុរសរបស់យើង។ ការតភ្ជាប់នេះជាមួយ…
- ស្រុកកំណើត - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទស្តីពី "ស្រុកកំណើត" "អនុស្សាវរីយ៍ស្រុកកំណើត" ស្រុកកំណើតគឺជាកន្លែងដែលអ្នកចំណាយពេលកុមារភាព វ័យជំទង់ និងជាកន្លែងដែលអ្នកបង្កើតរបកគំហើញ និងដំណើរផ្សងព្រេងដំបូងរបស់អ្នក។ វាជាកន្លែងដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថានៅផ្ទះ ជាកន្លែងដែលផ្លូវធ្លាប់ស្គាល់ ហើយមនុស្សក៏ធ្លាប់ស្គាល់។ គ្រប់អគារ គ្រប់សួនច្បារ ឬកែងផ្លូវសុទ្ធតែមានរឿងរ៉ាវ និងការចងចាំ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលស្រុកកំណើតមានសារៈសំខាន់ពិសេសក្នុងជីវិតរបស់យើង ជាកន្លែងដ៏មានតម្លៃពិសេសដែលយើងបានចំណាយពេលមួយផ្នែកនៃជីវិតរបស់យើង។ នៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំ គ្រប់ជ្រុងផ្លូវមានរឿង។ ខ្ញុំនឹកឃើញសួនឧទ្យានជាទីស្រឡាញ់...
- ទីក្រុងរបស់ខ្ញុំ - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទស្តីពី "ទីក្រុងរបស់ខ្ញុំ និងភាពអស្ចារ្យរបស់វា" ទីក្រុងរបស់ខ្ញុំគឺលើសពីកន្លែងកំណើត វាគឺជាពិភពលោកទាំងមូលដែលពោរពេញទៅដោយពណ៌ និងមនុស្សអស្ចារ្យ។ ខ្ញុំចូលចិត្តចំណាយពេលនៅតាមផ្លូវដ៏មមាញឹករបស់ខ្លួន វង្វេងផ្លូវនៅក្នុងអគារ និងធ្វើដំណើរទៅកាន់កន្លែងដែលធ្លាប់ស្គាល់។ វាជាទីក្រុងដែលមានប្រវត្តិសាស្រ្តដ៏សម្បូរបែប និងវប្បធម៌ចម្រុះ ដោយមានមនុស្សមកពីជុំវិញពិភពលោកមកតាំងលំនៅនៅទីនេះដើម្បីបន្តក្តីសុបិនរបស់ពួកគេ។ កន្លែងមួយដែលខ្ញុំចូលចិត្តបំផុតនៅក្នុងទីក្រុងរបស់ខ្ញុំគឺចំណតរថយន្តនៅគែមកណ្តាលដែលមានមនុស្សជិះកង់...
- បុណ្យណូអែល - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទលើវិស្សមកាលបុណ្យណូអែល នៅក្នុងព្រលឹងនៃយុវវ័យរ៉ូមែនទិកគ្រប់រូប មានកន្លែងពិសេសសម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាករដូវរងា ហើយបុណ្យណូអែលគឺពិតជាកន្លែងមួយដែលគេស្រលាញ់ និងទន្ទឹងរង់ចាំបំផុត។ នេះគឺជាពេលវេលាវេទមន្តមួយ នៅពេលដែលពិភពលោកហាក់ដូចជាឈប់ពីការវិលជុំដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចរបស់វា ហើយអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនវាគ្របដណ្តប់ដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងភាពកក់ក្តៅខាងក្នុងដែលផ្តល់ភាពកក់ក្តៅដល់បេះដូង។ នៅក្នុងអត្ថបទនេះ ខ្ញុំនឹងនិយាយអំពីអត្ថន័យនៃបុណ្យណូអែល និងរបៀបដែលថ្ងៃឈប់សម្រាកនេះបង្កើតអារម្មណ៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងសុបិននៅក្នុងខ្ញុំ។ សម្រាប់ខ្ញុំ បុណ្យណូអែលគឺជាថ្ងៃបុណ្យមួយដែលពោរពេញដោយនិមិត្តសញ្ញា និងប្រពៃណីដ៏ស្រស់ស្អាត។ ដល់ពេលយើងត្រលប់មកវិញហើយ...
- ថ្នាក់របស់ខ្ញុំ - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព Essay About My Classroom ជារៀងរាល់ព្រឹកពេលដែលខ្ញុំដើរចូលទៅក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំកំពុងឈានជើងចូលទៅក្នុងពិភពថ្មី និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ដែលពោរពេញទៅដោយឱកាស និងការផ្សងព្រេង។ ថ្នាក់រៀនរបស់ខ្ញុំគឺជាកន្លែងដែលខ្ញុំចំណាយពេលច្រើនបំផុតក្នុងសប្តាហ៍ ហើយវាជាកន្លែងដែលខ្ញុំបង្កើតមិត្តថ្មី រៀនអ្វីថ្មី និងអភិវឌ្ឍចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ថ្នាក់រៀនរបស់ខ្ញុំគឺជាកន្លែងមួយដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាមានភាពខុសប្លែកគ្នា និងប្លែកៗ ជាមួយនឹងបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងទេពកោសល្យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំចូលចិត្តមើលមិត្តភ័ក្តិរបស់ខ្ញុំ ហើយសង្កេតមើលពីរបៀបដែលពួកគេម្នាក់ៗបង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណ និងរចនាប័ទ្មផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ អ្នកខ្លះមានទេពកោសល្យ…
- ស្នេហាសម្រាប់ស្រុកកំណើត - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទស្តីពីក្តីស្រលាញ់ចំពោះស្រុកកំណើត ស្រុកកំណើតតែងតែជាប្រភពនៃក្តីស្រលាញ់ និងការកោតសរសើរសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ។ វាតំណាងឱ្យមិនត្រឹមតែកន្លែងដែលយើងកើតនោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាការចងចាំ និងបទពិសោធន៍ដែលបង្កើតបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យើង និងមានឥទ្ធិពលលើការអភិវឌ្ឍន៍របស់យើង។ សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះស្រុកកំណើតគឺលើសពីអារម្មណ៍ វាគឺជាផ្នែកមួយរបស់យើង និងអត្តសញ្ញាណរបស់យើង។ តាមវិធីមួយ កន្លែងកំណើតគឺដូចជាសមាជិកម្នាក់នៃគ្រួសាររបស់យើង ដែលបានឃើញយើងធំឡើង ហើយផ្តល់ឱ្យយើងនូវកន្លែងសុវត្ថិភាពមួយ ដើម្បីអភិវឌ្ឍ និងស្វែងរកទេពកោសល្យ និងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់យើង។ ផងដែរនេះ…
- វិស្សមកាលរដូវរងា - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទនៅលើវិស្សមកាលរដូវរងា - វេទមន្តនិងមន្តស្នេហ៍នៃថ្ងៃឈប់សម្រាករដូវរងា រដូវរងាគឺជារដូវកាលដែលនាំមកនូវភាពអស្ចារ្យនៃថ្ងៃឈប់សម្រាករដូវរងា។ ពីក្លិន cinnamon និងផ្លែក្រូច រហូតដល់ពន្លឺភ្លឺចិញ្ចាច និងការ៉ូឡាដ៏គួរឱ្យទាក់ទាញ ថ្ងៃឈប់សម្រាកទាំងនេះគឺជាពរជ័យពិតសម្រាប់ព្រលឹង។ ខណៈពេលដែលដើមឈើត្រូវបានគ្របដណ្ដប់ដោយព្រិល ហើយខ្យល់ត្រូវបានចោទប្រកាន់ដោយសំឡេង និងកណ្តឹង បរិយាកាសពិធីបុណ្យអាចមានអារម្មណ៍នៅគ្រប់ជ្រុងនៃទីក្រុង។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ វិស្សមកាលរដូវរងាគឺជាឱកាសមួយដើម្បីជួបជុំជាមួយក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្តិ និងរីករាយជាមួយពេលវេលាដ៏ស្រស់ស្អាតជាមួយគ្នា។ ពី…
- មរតករបស់ខ្ញុំ - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព សំណេរស្តីអំពីមរតកដែលខ្ញុំកើតមក My heritage... ពាក្យសាមញ្ញៗ ប៉ុន្តែមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំកើត និងធំឡើង ជាកន្លែងដែលខ្ញុំរៀនដើម្បីក្លាយជានរណានៅថ្ងៃនេះ។ វាជាកន្លែងដែលគ្រប់យ៉ាងហាក់ដូចជាធ្លាប់ស្គាល់ និងមានសន្តិភាព ប៉ុន្តែនៅពេលជាមួយគ្នានេះមានអាថ៌កំបាំង និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ នៅស្រុកខ្ញុំ គ្រប់ជ្រុងផ្លូវមានរឿង ផ្ទះនីមួយៗមានប្រវត្តិ ព្រៃឬទន្លេមានរឿងព្រេង។ រាល់ព្រឹកខ្ញុំភ្ញាក់ពីដំណេកដោយសំឡេងសត្វស្លាប និងក្លិនស្មៅដែលទើបកាត់ថ្មីៗ ហើយនៅពេលល្ងាចខ្ញុំត្រូវបានហ៊ុំព័ទ្ធដោយសំឡេងដ៏ស្ងប់ស្ងាត់នៃធម្មជាតិ។ គឺជា…
- ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព Essay on my house ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ កន្លែងដែលខ្ញុំកើត កន្លែងដែលខ្ញុំធំឡើង និងកន្លែងដែលខ្ញុំត្រូវបានបង្កើតឡើងជាមនុស្ស។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំតែងតែត្រលប់មកវិញដោយក្តីស្រលាញ់ បន្ទាប់ពីថ្ងៃដ៏លំបាក ជាកន្លែងដែលខ្ញុំតែងតែស្វែងរកសន្តិភាព និងសុវត្ថិភាព។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានលេងជាមួយបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ ជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានរៀនជិះកង់ និងជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានធ្វើពិសោធន៍ធ្វើម្ហូបដំបូងរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងផ្ទះបាយ។ ផ្ទះរបស់ខ្ញុំគឺជាសកលមួយដែលខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍ថានៅផ្ទះ ជាកន្លែងដែលពោរពេញទៅដោយការចងចាំ និងអារម្មណ៍។ នៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ បន្ទប់នីមួយៗមានបន្ទប់…
- គ្រួសាររបស់ខ្ញុំ - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទអំពីខ្ញុំ និងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំគឺជាផ្នែកសំខាន់បំផុតនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំធំឡើង និងជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានរៀនមេរៀនដំបូងរបស់ខ្ញុំអំពីជីវិត។ ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំកាន់តែមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនអាចស្រមៃថាជីវិតរបស់ខ្ញុំដោយគ្មានពួកគេនោះទេ។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍សុខស្រួល និងសុវត្ថិភាពបំផុត ជាកន្លែងដែលខ្ញុំអាចជាខ្លួនខ្ញុំដោយមិនត្រូវបានគេវិនិច្ឆ័យ ឬរិះគន់។ គ្រួសារខ្ញុំមានឪពុកម្តាយខ្ញុំ និងប្អូនប្រុសពីរនាក់របស់ខ្ញុំ។ ទោះបីជាយើងខុសគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងមានចំណងមិត្តភាពនិងស្រឡាញ់គ្នាខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំ…
- បុណ្យអ៊ីស្ទើរ - អត្ថបទ, របាយការណ៍, សមាសភាព Essay on the Easter holiday - ទំនៀមទំលាប់ និងទំនៀមទំលាប់ បុណ្យ Easter គឺជាថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទានដ៏សំខាន់បំផុតមួយ ដែលប្រារព្ធការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ វាជាពេលវេលានៃសេចក្តីអំណរ និងក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់គ្រិស្តបរិស័ទទូទាំងពិភពលោក ហើយក្នុងប្រទេសរូម៉ានី វាត្រូវបានប្រារព្ធដោយអារម្មណ៍និងសាទរ។ ទិដ្ឋភាពដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៃពិធីបុណ្យ Easter គឺប្រពៃណីនៃការលាបពណ៌ស៊ុត។ ក្នុងថ្ងៃដែលឈានដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក គ្រួសារនីមួយៗរៀបចំពងមាន់ដើម្បីលាបពណ៌រស់រវើក។ នៅថ្ងៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ស៊ុតទាំងនេះត្រូវបានចែករំលែកក្នុងចំណោមសមាជិកគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្តិ ដែលជានិមិត្តរូបនៃជីវិត និងការកើតជាថ្មី។ ប្រពៃណីសំខាន់មួយទៀតគឺ…
- ផ្ទះមាតាបិតា - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទស្តីពីផ្ទះមាតាបិតា ផ្ទះមាតាបិតាគឺជាកន្លែងដែលពោរពេញដោយការចងចាំ និងអារម្មណ៍សម្រាប់យើងម្នាក់ៗ។ វាជាកន្លែងដែលយើងធំឡើង ជាកន្លែងដែលយើងចំណាយពេលកុមារភាពដ៏ល្អបំផុត និងជាកន្លែងដែលយើងតែងតែមានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាព។ ផ្ទះនេះគឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃអត្តសញ្ញាណរបស់យើង ហើយជារឿយៗយើងចង់ត្រឡប់ទៅទីនោះវិញ ទោះបីជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមកក៏ដោយ។ ផ្ទះមាតាបិតាមិនមែនគ្រាន់តែជាអគារដ៏សាមញ្ញមួយនោះទេ ប៉ុន្តែជាកន្លែងដែលពោរពេញដោយប្រវត្តិសាស្ត្រ និងប្រពៃណី។ ទោះបីជាវាហាក់ដូចជាផ្ទះនីមួយៗមានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នាក៏ដោយ ប៉ុន្តែការពិតផ្ទះនីមួយៗមានរឿងរ៉ាវប្លែកៗ និងប្លែកពីគេ។ ក្នុងផ្ទះ…
- បណ្ណាល័យរបស់ខ្ញុំ - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទនៅលើបណ្ណាល័យដែលខ្ញុំជាម្ចាស់បណ្ណាល័យរបស់ខ្ញុំគឺជាកន្លែងដ៏អស្ចារ្យមួយដែលខ្ញុំអាចបាត់បង់ខ្លួនឯងនៅក្នុងពិភពនៃរឿងមិនចេះចប់ និងការផ្សងព្រេង។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំចូលចិត្តបំផុតនៅផ្ទះដែលខ្ញុំចំណាយពេលច្រើនដើម្បីអាននិងរកឃើញកំណប់អក្សរសាស្ត្រថ្មីៗ។ បណ្ណាល័យរបស់ខ្ញុំគឺមិនត្រឹមតែជាធ្នើសៀវភៅប៉ុណ្ណោះទេ វាគឺជាពិភពនៃចំណេះដឹង និងការស្រមើស្រមៃ។ នៅក្នុងបណ្ណាល័យរបស់ខ្ញុំ អ្នកអាចស្វែងរកបរិមាណនៃប្រភេទទាំងអស់ ចាប់ពីសៀវភៅបុរាណនៃអក្សរសិល្ប៍សកល រហូតដល់ការមកដល់ថ្មីបំផុតក្នុងវិស័យប្រឌិតវិទ្យាសាស្រ្ត ឬអក្សរសិល្ប៍រវើរវាយ។ ខ្ញុំចូលចិត្តអានសៀវភៅចាស់ៗដែលមានរឿងរ៉ាវអំពីវីរបុរស នាគ និង...
- ស្រុកកំណើតខ្ញុំ - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព អត្ថបទអំពីភូមិកំណើតរបស់ខ្ញុំ ភូមិកំណើតរបស់ខ្ញុំគឺជាកន្លែងដែលតែងតែនាំមកជូនខ្ញុំនូវការចងចាំដ៏ស្រស់ស្អាត និងអារម្មណ៍នៃភាពជាកម្មសិទ្ធិ និងការនឹករលឹក។ វាជាកន្លែងតូចមួយដែលស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ជនបទដែលហ៊ុំព័ទ្ធដោយភ្នំនិងព្រៃដែលពេលវេលាហាក់ដូចជានៅស្ងៀម។ វាជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានចំណាយពេលភាគច្រើនក្នុងវ័យកុមារភាពរបស់ខ្ញុំ និងជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានរៀនមេរៀនជីវិតជាច្រើនដែលខ្ញុំបានអនុវត្តនៅពេលក្រោយ។ ភូមិកំណើតរបស់ខ្ញុំជាកន្លែងដែលខ្ញុំរៀនរីករាយនឹងរបស់សាមញ្ញៗ និងឲ្យតម្លៃពិតប្រាកដ។ នៅទីនោះខ្ញុំបានរៀនទទួលខុសត្រូវ និងជួយ...
- ថ្ងៃនិទាឃរដូវដែលមានពន្លឺថ្ងៃ - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព Essay on A Sunny Spring Day ថ្ងៃដែលមានពន្លឺថ្ងៃដំបូងនៃនិទាឃរដូវគឺជាថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាតបំផុតនៃឆ្នាំ។ វាជាថ្ងៃដែលធម្មជាតិបញ្ចេញអាវរងា និងរ៉ូបពណ៌ថ្មី និងរស់រវើក។ វាជាថ្ងៃដែលព្រះអាទិត្យធ្វើឱ្យវត្តមានរបស់វាមានអារម្មណ៍ម្ដងទៀត ហើយរំឭកយើងពីពេលវេលាដ៏ល្អដែលនឹងមកដល់។ នៅថ្ងៃនេះ អ្វីៗកាន់តែភ្លឺស្វាង កាន់តែរស់រវើក និងពោរពេញដោយជីវិត។ ខ្ញុំបានទន្ទឹងរង់ចាំថ្ងៃនេះតាំងពីសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃរដូវរងា។ ខ្ញុំចូលចិត្តមើលពីរបៀបដែលព្រិលរលាយបន្តិចម្តងៗ បង្ហាញស្មៅ និង…