De titulo "avus meus"

Avus maximi momenti est in vita mea. Vir immensae experientiae ac ineffabilis sapientiae, quae me adiuvat ut mundum comprehendat ac me in viam ducat. Quotidie cum Eo consumpta est vita lectio et occasio novas prospectus experientiasque detegendi.

Avus meus homo simplex est, sed magno animo. Semper tempus invenit adiuvandi circumstantes, quantumvis fessus vel occupatus est. Ab eo didici quod amoris est erga alios munificus, nec aliquid inde expectandum. Semper mihi narrat de temporibus, cum homines se invicem adiuverunt et se invicem speculati sunt et sentio magis ac magis in mundo hodierno amitti.

Cum avo meo multa pulchra momenta consumpsi, sed etiam difficilia. In temporibus cum habui quaestiones, semper ibi erat ut me audiret et hortaretur. Quamvis aetate provectus, novas res discere semper studet ac me quoque docere. Subinde multa bona eius ad me transmisit, ut honestatem, fortitudinem, constantiam, quae in vita cotidiana plurimum prodest.

Avus meus est homo qui naturam amat et omne animal observat. In horto laborare vult, olera crescere et animalium curam habere. Indicat mihi ambitum observare et curam eius habere, ut posteri eandem facultatem habeant naturae pulchritudine fruendi.

Etsi avus meus paucis abhinc annis transivit, memorias cum eo superstites manet et semper risum ad faciem meam afferet. Memini me in ulnis assumere et me ducere per silvas prope domum nostram, ostendens mihi omnes herbas et animalia quae in via occurrebat. Quotiens me videbat, semper blandum verbum erat, et in facie risus fermentum erat. Amavi cum eo sedentem et audiebam fabulas de pueritia et quomodo avia mea occurrit. Sapiens mihi semper consilium dedit et me vitae responsalem et tractantem docuit. Fuit mihi verus heros, vir pius et sapiens, qui mihi semper auxilium et hortationem mihi dedit.

Avus meus fuit vir peritissimus et ingeniosissimus. Multum temporis in horto consumpsit, magna cum diligentia flores et legumina crescebat. Eum amavi adiuvans in paradiso et ab eo discere quomodo plantas curare et quomodo eas a pestibus custodiret. Omnis fons, avus meus plantavit flores omnium colorum et generum, et verus hortus noster factus est angulus coeli. Pluviis diebus in domo cum eo sederem et ludos facerem vel sollicitat. Tempus amavi cum eo et semper aliquid novi addiscens.

Avus meus fortis et fortis fuit. Uxorem suam ante multos annos amiserat, et quamvis eam desideraret, tristitia non victus est. Sed ipse vacabat aliis adiuvandis, propinquis et amicis invisens, et ut quisque bene sentiret operam suam faciebat. Amavi eum spectans loqui ad homines quia semper mihi exemplum dedit quomodo bonus essem homo et adiuvans eos qui circa te sunt

In fine: avus meus est specialis persona in vita meaquae docet me meliorem esse personam et mundum videre ex alio prospectu. Ego ei gratias habeo in omnibus bonis temporibus et in omni vita lectionum quas mihi dedit, et memorias cum eo semper in corde meo manebit.

De avo meo

Introductio:
Avus meus est gravissimus in vita mea, fons est inspirationis et doctrinae. Maiorem vim habuit in personalitatem meam, docens me ut perseverantia, liberalitas et observantia erga eos qui circa me sunt. Haec charta intendit personalitatem avi mei describere et eius momentum in vita exaggerare.

Avo personalitatis descriptio:
Avus meus erat vir magno corde, semper paratus ad auxilium circumstantium et consilium et regimen praebens. Munus exemplar erat mihi cum sua natura optima et positiva erga vitam. Quamvis labores peragrabat, semper gravis ac fortis mansit, paratus ad officia sua suscipienda et suos familiares et amicos iuvandos. Erat inter causas admiratus eum tantum quod numquam omisit et semper pugnavit pro eo quod voluit.

Momentum avum meum in vita mea;
Avus meus maiorem vim vitae meae habuit. Puerulus me bonum hominem docuit, parentes observare et gratum habeo quod habeo. Is erat, qui me docuit piscari et tractare naturam. Etiam avus meus semper praesto fuit ut me adiuvet cum mea math congue sem, sed nulla ipsum formalem educationem. Hoc modo momentum mihi ostendit eruditionis ac perseverantiae in rebus novis discendis.

Alia pars magnae necessitudinis cum avo meo fuit quod semper ibi fuit qualecumque mihi. Cum per difficilia ivi tempora, docebat me confortare et pugnare pro eo quod volo. In bonis temporibus, ibi fuit ut mecum gauderet et mecum divideret laetitiam meam. Avus meus munus exemplar et fons inspirationis mihi et familiae totius fuit.

Corporis mei aui descriptio;
Avus meus est senex, sed plenus vitae et industriae. Quotidie mane evigilat ac ientaculum suum parare incipit, capulus ac recens panem in furno pusillo torrendo facit. Mirum est videre quantam industriam avus meus quamvis aetatem habeat, eumque magis magis admirer.

Avus meus experientiam et fabulas eius;
Avus meus inexhaustus est fabularum et cognitionum fons. Longam et periculosam vitam vixit, et cum de experientia narrat, nos in tempore revehit. Amo eum audire loqui de pueritia et quomodo in bello vixit. Attrahenti est audire quomodo supervixerit et quomodo res parvas in vita cognoscere didicit.

Avus meus munus exemplar est mihi et familiae. Eum hominem video, qui vitam integre vixerit, et sic volo vivere. Ab eo disco valere et manere in bonis meis, etiam in difficillimis momentis. Avus meus partem vitae meae habeo gratias et spero me paulum in eius vita posse efficere ut ille mihi.

conclusio:
Demum avus meus fuit et remanebit magni ponderis in vita mea. Quamvis non amplius apud nos sit, memoria mea eius viva et plena animi affectione manet. Multum ab eo didici et stulte recorda- tionis temporum in unum. Adhuc recordor fabulas eius et consilium quod mihi dedit, et usque ad faciem risum affert. Memorias semper servabo et bona, quae me docuit in corde meo, et gratias habeo omnibus vitae lectionibus quas me docuit. Avus meus thesaurus fuit in vita mea et illum in corde semper portabo.

De avo meo

Avus meus mihi singularem hominem semper fuit. Ex quo parvulus essem, eum audiebam amavi narrare mihi de iuventute sua et quomodo bello superviveret. Eum ut virum vidi et admirationem eius percepi. sed labente tempore etiam amicum et fidelem videre coepi. Omnes tribulationes meas et gau- dium ei dixi et exaudivit me cum multa patientia et intellectu.

Avus meus semper fuit vir magnae experientiae et sapientiae, qui mihi semper consilium sapienter dedit et multas vitae lectiones docuit. Etsi non semper facile consilium eius sequeris, per tempus didici quod semper rectum et solum meum optimum esse volui. Multis modis avus meus mihi exemplum fuit, et adhuc consilium eius sequi ac traditionem eius gerere conor.

Avus meus fuit liberalis et consecratus vir qui ab omnibus circa se amabatur et amabatur. Adhuc tempora mea cum illo in horto recordor, ubi multum temporis consumpsit flores et olera plantans. Scientiam suam topiaria communicans amavit et mihi semper ostendebat quomodo plantas et curas plantaret. Omnis aestas me cum illo laboret et simul hortum volumus. Haec momenta cum avo meo in horto confecta sunt quaedam memoriae meae pretiosissimae et adhuc me excitant ad studium horti colendi.

Demum avus meus fuit et semper munus exemplar mihi erit. Eius sapientia, liberalitas et studium topiarii multum me moverunt et adiuverunt me, factus sum homo hodie sum. Etiam nunc, postquam avus meus discessit, momenta quae simul consumpsimus meminimus atque eius traditionem continuare conamur, utpote homo singularis et fons inspirationis erga eos qui circa me sunt.