ខាន់ស្លា

អត្ថបទអំពីអារម្មណ៍និងអារម្មណ៍

 

អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍គឺជាទិដ្ឋភាពសំខាន់ពីរនៃជីវិតរបស់មនុស្ស ដែលមានឥទ្ធិពលលើយើងតាមវិធីជាច្រើន។ ពួកគេ​ត្រូវ​បាន​ជួប​ប្រទះ​ក្នុង​វិធី​ផ្សេងៗ​គ្នា ពី​សុភមង្គល និង​ភាព​រីករាយ​ទៅ​ជា​ទុក្ខ​ព្រួយ និង​ការ​ឈឺ​ចាប់។ អារម្មណ៍ ឬអារម្មណ៍នីមួយៗមានអត្ថន័យរៀងៗខ្លួន ហើយអាចត្រូវបានបង្កឡើងដោយស្ថានភាព ឬព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗក្នុងជីវិតរបស់យើង។

អារម្មណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតមួយគឺសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលធ្វើអោយយើងមានអារម្មណ៍ថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់យើង ហើយផ្តល់អ្វីៗទាំងអស់របស់យើងសម្រាប់ពួកគេ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ មានអារម្មណ៏ដូចជា កំហឹង ឬការមិនសប្បាយចិត្ត ដែលធ្វើអោយយើងមានអារម្មណ៍ថាត្រូវការសកម្មភាព និងធ្វើការផ្លាស់ប្តូរក្នុងជីវិតរបស់យើង ឬពិភពលោកជុំវិញខ្លួនយើង។

អារម្មណ៍​ច្រើន​តែ​ស៊ីជម្រៅ និង​ស៊ូទ្រាំ​ជាង​អារម្មណ៍។ ពួកគេអាចទាក់ទងនឹងទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃ អត្តសញ្ញាណរបស់យើង ឬគោលបំណងរបស់យើងក្នុងជីវិត។ អារម្មណ៍អាចផ្តល់ឱ្យយើងនូវការណែនាំ និងការលើកទឹកចិត្តក្នុងជីវិត ហើយអារម្មណ៍ដ៏សំខាន់បំផុតមួយគឺការដឹងគុណ ដែលជួយយើងឱ្យយល់ដឹងកាន់តែច្រើនអំពីពរជ័យរបស់យើង និងកាន់តែមានសន្តិភាពជាមួយខ្លួនយើង និងពិភពលោកជុំវិញខ្លួនយើង។

វាជាការសំខាន់ដើម្បីរៀនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់យើងតាមរបៀបដែលមានសុខភាពល្អ។ ដូច្នេះហើយ យើង​អាច​ជៀស​វាង​ពី​ភាព​តានតឹង និង​ការ​ថប់​បារម្ភ​ដែល​អាច​កើត​ឡើង​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​ឥទ្ធិពល​អវិជ្ជមាន ឬ​ពេល​ដែល​យើង​មិន​ចែករំលែក​អារម្មណ៍​របស់​យើង​ជាមួយ​អ្នក​ដទៃ។ លើសពីនេះ ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់យើងឱ្យបានត្រឹមត្រូវ អាចជួយឱ្យយើងចេះយល់ចិត្តអ្នកដទៃ និងបង្កើតទំនាក់ទំនងឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើងជាមួយពួកគេ។

អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍គឺជាទិដ្ឋភាពសំខាន់ពីរនៃជីវិតរបស់យើង។ ពួកវាទាក់ទងនឹងបទពិសោធន៍ខាងក្នុងរបស់យើង ហើយមានឥទ្ធិពលទាំងគំនិត និងអាកប្បកិរិយារបស់យើង។ អារម្មណ៍ជាធម្មតាត្រូវបានចាត់ទុកថាជាប្រតិកម្មខ្លីៗចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ ហើយជារឿយៗត្រូវបានពិពណ៌នាថាជាខ្លាំង ដូចជាការផ្ទុះដែលកើតឡើងនៅពេលជាក់លាក់ណាមួយ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អារម្មណ៍គឺជាស្ថានភាពដែលស្ថិតស្ថេរ និងស្មុគ្រស្មាញជាង ដែលកំណត់វិធីនៃអារម្មណ៍របស់យើងជុំវិញពិភពលោក។ ទាំងពីរមានសារៈសំខាន់ ព្រោះវាជួយយើងទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដ៏ទៃ និងយល់ពីខ្លួនយើង។

អារម្មណ៍មួយចំនួនដូចជា សេចក្តីអំណរ ឬសេចក្តីស្រឡាញ់ ជារឿយៗត្រូវបានចាត់ទុកថាជាវិជ្ជមាន ចំណែកឯអារម្មណ៍ផ្សេងទៀតដូចជា កំហឹង ឬការភ័យខ្លាច ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអវិជ្ជមាន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមិនមានអារម្មណ៍វិជ្ជមានឬអវិជ្ជមានទេពួកគេទាំងអស់មានសារៈសំខាន់ហើយជួយយើងឱ្យយល់គ្នាទៅវិញទៅមកកាន់តែប្រសើរឡើង។ ជាឧទាហរណ៍ កំហឹងអាចជួយយើងឱ្យធ្វើសកម្មភាពកាន់តែច្បាស់លាស់ និងការពារផលប្រយោជន៍របស់យើង ហើយការភ័យខ្លាចអាចជួយយើងឱ្យប្រុងប្រយ័ត្ន និងការពារខ្លួនយើងពីគ្រោះថ្នាក់។ វាជាការសំខាន់ណាស់ដែលត្រូវរៀនគ្រប់គ្រង និងបញ្ចេញអារម្មណ៍ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ទើបយើងអាចមានទំនាក់ទំនងល្អ និងសុខុមាលភាពផ្លូវចិត្តល្អ។

អារម្មណ៍​ច្រើន​តែ​ស្មុគ​ស្មាញ និង​ស្ថិតស្ថេរ​ជាង​អារម្មណ៍។ ពួកគេអាចត្រូវបានជះឥទ្ធិពលដោយព្រឹត្តិការណ៍អតីតកាល ឬបទពិសោធន៍យូរអង្វែង ដូចជាការថប់បារម្ភ ឬជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ការយល់ដឹងអំពីអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិអាចជាដំណើរការដ៏លំបាកមួយ ប៉ុន្តែវាមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍទំនាក់ទំនងដែលមានសុខភាពល្អ និងការគោរពខ្លួនឯង។ ដូចគ្នានេះផងដែរ ការរៀនយល់ចិត្ត ពោលគឺសមត្ថភាពក្នុងការមានអារម្មណ៍ និងយល់ពីអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃ អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបង្កើតទំនាក់ទំនង និងទំនាក់ទំនងយូរអង្វែង។

សរុបសេចក្តីមក អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍ដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ហើយយើងត្រូវចូលទៅជិតពួកគេដោយប្រាជ្ញា និងសុខភាព។ ពួកគេអាចជួយយើងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដ៏ទៃ ស្វែងរកគោលបំណងរបស់យើងក្នុងជីវិត និងរស់នៅក្នុងជីវិតដែលផ្តល់រង្វាន់ និងបំពេញ។

បានរាយការណ៍អំពីអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់មនុស្ស

អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍គឺជាទិដ្ឋភាពពីរនៃជីវិតខាងក្នុងរបស់យើង។ ដែលមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើសុខុមាលភាព និងអាកប្បកិរិយារបស់យើង។ ទោះបីជាពួកគេមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធនឹងគ្នាទៅវិញទៅមកក៏ដោយក៏ពួកគេខុសគ្នាដែរ។ អារម្មណ៍គឺជាស្ថានភាពបណ្តោះអាសន្ន ប្រតិកម្មភ្លាមៗចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ ឬស្ថានភាពមួយ ហើយអារម្មណ៍គឺកាន់តែស៊ីជម្រៅ ជាប់លាប់ និងស្ថានភាពស្មុគស្មាញជាង ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីអាកប្បកិរិយារបស់យើងចំពោះពិភពលោកជុំវិញយើង។

ជាទូទៅ អារម្មណ៍ត្រូវបានចាត់ទុកថាវិជ្ជមាន ឬអវិជ្ជមាន អាស្រ័យលើអាំងតង់ស៊ីតេ និងតម្លៃប្រធានបទ។ អារម្មណ៍វិជ្ជមានរួមមាន សេចក្តីអំណរ សេចក្តីស្រឡាញ់ សុភមង្គល ការរំភើប ការពេញចិត្ត និងការពេញចិត្ត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អារម្មណ៍អវិជ្ជមានរួមមាន ការភ័យខ្លាច កំហឹង ការសោកសៅ ការខ្មាស់អៀន កំហុស ការខកចិត្ត និងការច្រណែន។ វាជាការសំខាន់ក្នុងការកត់សម្គាល់ថាគ្មានអារម្មណ៍ "អាក្រក់" ឬ "ល្អ" នៅក្នុងខ្លួនវានោះទេប៉ុន្តែវាគឺជាតម្លៃដែលយើងដាក់លើពួកគេនិងរបៀបដែលយើងគ្រប់គ្រងពួកគេដែលកំណត់ឥទ្ធិពលរបស់វាមកលើយើង។

អារម្មណ៍មានភាពស្មុគ្រស្មាញ និងយូរអង្វែងជាងអារម្មណ៍ ដែលជាលទ្ធផលនៃដំណើរការផ្លូវចិត្តដ៏ស៊ីជម្រៅ និងច្រើនជាងប្រតិកម្មភ្លាមៗចំពោះព្រឹត្តិការណ៍មួយ។ ពួកគេឆ្លុះបញ្ចាំងពីអាកប្បកិរិយារបស់យើងចំពោះពិភពលោកជុំវិញយើង ឆ្ពោះទៅរកមនុស្ស និងចំពោះខ្លួនយើង។ អារម្មណ៍វិជ្ជមានរួមមានការអាណិតអាសូរ ចិត្តទូលាយ ការជឿទុកចិត្ត និងការដឹងគុណ ខណៈដែលអារម្មណ៍អវិជ្ជមានរួមមានការច្រណែន កំហឹង ការខកចិត្ត និងការអាក់អន់ចិត្ត។

អាន  ស្រុកកំណើត - អត្ថបទ របាយការណ៍ សមាសភាព

ការ​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍​និង​អារម្មណ៍​គឺ​មាន​សារៈ​សំខាន់​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​មាន​តុល្យភាព​និង​មាន​សុភមង្គល។ វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការរៀនកំណត់ និងទទួលស្គាល់អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់យើង ទទួលយកវា និងបង្ហាញវាតាមរបៀបដែលមានសុខភាពល្អ។ យើងក៏ត្រូវរៀនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍អវិជ្ជមានផងដែរ តាមរយៈបច្ចេកទេសដូចជា សមាធិ លំហាត់ប្រាណ ដកដង្ហើមជ្រៅៗ ឬនិយាយទៅកាន់មនុស្សដែលគួរឱ្យទុកចិត្ត។

អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍គឺជាទិដ្ឋភាពស្នូលនៃបទពិសោធន៍របស់មនុស្ស ហើយប៉ះពាល់ដល់របៀបដែលយើងទាក់ទងនឹងខ្លួនយើង និងពិភពលោកជុំវិញយើង។ ពួកវាអាចត្រូវបានពិពណ៌នាថាជាប្រតិកម្មដែលមានឥទ្ធិពល ឬការឆ្លើយតបទៅនឹងការរំញោចខាងក្នុង ឬខាងក្រៅ។ អារម្មណ៍គឺជាបទពិសោធន៍ខ្លីៗ និងខ្លាំង ដូចជាកំហឹង ឬសុភមង្គល ខណៈពេលដែលអារម្មណ៍គឺជាស្ថានភាពផ្លូវអារម្មណ៍ដែលជាប់លាប់ ដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ ឬក្ដីមេត្តា។

ទោះបីជាអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងបទពិសោធន៍រីករាយ ឬមិនល្អក៏ដោយ ក៏វាដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងដំណើរការនៃការសម្របខ្លួនទៅនឹងស្ថានភាពថ្មី ឬភាពតានតឹងផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ អារម្មណ៍ដូចជាការភ័យខ្លាច ឬការថប់បារម្ភអាចជួយយើងឱ្យប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចកើតមាននៅក្នុងបរិស្ថាន និងប្រមូលធនធានខាងក្នុងរបស់យើងដើម្បីការពារខ្លួនយើង។ ទន្ទឹមនឹងនេះ អារម្មណ៍វិជ្ជមានដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ ឬការដឹងគុណអាចជួយយើងបង្កើតទំនាក់ទំនងដែលមានសុខភាពល្អ និងទទួលបានបទពិសោធន៍ដ៏រីករាយ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍ពេលខ្លះក៏អាចជាអវិជ្ជមាន ឬមិនល្អផងដែរ ដូចជាការសោកសៅ ឬកំហឹងខ្លាំងពេក។ នៅពេលដែលស្ថានភាពទាំងនេះនៅតែបន្តកើតមាន ឬលើសលប់ ពួកគេអាចប៉ះពាល់ដល់គុណភាពនៃជីវិត និងនាំឱ្យមានជំងឺផ្លូវចិត្តដូចជា ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬការថប់បារម្ភ។ ដូច្នេះ វាជាការសំខាន់ដើម្បីរៀនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់យើងឱ្យមានសុខភាពល្អ និងស្ថាបនា តាមរយៈបច្ចេកទេសដូចជា សមាធិ ការព្យាបាលដោយការយល់ដឹង ឬការធ្វើលំហាត់ប្រាណ។

សរុបសេចក្តីមក អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍គឺជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃជីវិតខាងក្នុងរបស់យើង។ ហើយមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើសុខុមាលភាព និងអាកប្បកិរិយារបស់យើង។ វាជាការសំខាន់ដើម្បីរៀនគ្រប់គ្រងពួកគេតាមរបៀបដែលមានសុខភាពល្អនិងស្ថាបនាដើម្បីឱ្យជីវិតមានតុល្យភាពនិងសប្បាយរីករាយ។

អត្ថបទអំពីអារម្មណ៍និងអារម្មណ៍

អារម្មណ៍និងអារម្មណ៍គឺ ស្ថានភាពខាងក្នុងដ៏ស្មុគស្មាញបំផុតរបស់យើង ហើយអាចមានឥទ្ធិពលលើអាកប្បកិរិយារបស់យើង និងការសម្រេចចិត្តដែលយើងធ្វើ។ ទោះបីជាការពិតដែលថាទាំងនេះគឺជាអរូបីក៏ដោយក៏មានការផ្សារភ្ជាប់គ្នានៃពណ៌ជាមួយនឹងអារម្មណ៍និងអារម្មណ៍ជាក់លាក់។ ដូច្នេះហើយ ភាគច្រើនយើងសំដៅលើអារម្មណ៍របស់យើងដោយប្រើពាក្យដែលពណ៌នាពណ៌ដូចជា "ក្រហមសម្រាប់កំហឹង" "បៃតងសម្រាប់ការច្រណែន" ឬ "ពណ៌ខៀវសម្រាប់ភាពសោកសៅ" ។ ក្នុងន័យនេះ ពណ៌អាចជាមធ្យោបាយដ៏មានប្រយោជន៍ក្នុងការបង្ហាញពីអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់យើង។

ក្រហម​ជា​ពណ៌​នៃ​ចំណង់​ចំណូល​ចិត្ត និង​អារម្មណ៍​ខ្លាំង​ដូច​ជា​កំហឹង និង​ស្នេហា។ ពណ៌​ក្រហម​ក៏​អាច​ទាក់ទង​នឹង​កម្លាំង និង​ថាមពល​ដែរ ដូច្នេះ​ជា​និមិត្តរូប​នៃ​ឆន្ទៈ និង​ការ​តាំងចិត្ត។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ ពណ៌ក្រហមអាចជាពណ៌ដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច និងឈ្លានពាន ដែលបង្ហាញពីអារម្មណ៍អវិជ្ជមានខ្លាំង។

ពណ៌សត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងភាពបរិសុទ្ធ ភាពគ្មានកំហុស និងភាពស្អាតស្អំ ដូច្នេះតំណាងឱ្យអារម្មណ៍ដូចជា ភាពគ្មានកំហុស ឬភាពរីករាយ។ ពណ៌នេះក៏អាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងសន្តិភាពនិងភាពស្ងប់ស្ងាត់ដែលជានិមិត្តសញ្ញានៃតុល្យភាពខាងក្នុង។

ពណ៌ខ្មៅគឺជាពណ៌ដ៏ខ្លាំងក្លា និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ដែលទាក់ទងនឹងអារម្មណ៍ដូចជា ទុក្ខព្រួយ ការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬកំហឹង។ វាក៏ជាពណ៌ដែលទាក់ទងនឹងអាថ៌កំបាំង និងការសង្ស័យផងដែរ ដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីអារម្មណ៍ខ្លាំង និងផ្ទុយគ្នា។

ពណ៌បៃតងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងធម្មជាតិ និងជានិមិត្តរូបនៃសន្តិភាព និងភាពស្ងប់ស្ងាត់។ វាគឺជាពណ៌ដែលបង្ហាញពីសុទិដ្ឋិនិយម និងក្តីសង្ឃឹម ដែលជារឿយៗត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងអារម្មណ៍នៃសុភមង្គល និងសេចក្តីរីករាយ។ ពណ៌បៃតងក៏អាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការច្រណែនឬការច្រណែនដូច្នេះបង្ហាញពីអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន។

សរុបសេចក្តីមក ពណ៌អាចជាមធ្យោបាយដ៏មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបង្ហាញពីអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់យើង។. ពួកវាអាចប្រើដើម្បីជួយយើងក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាកាន់តែល្អជាមួយអ្នកជុំវិញយើង ប៉ុន្តែក៏ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់ពីពិភពខាងក្នុងរបស់យើងផងដែរ។ តាមរយៈការយល់ដឹងអំពីទំនាក់ទំនងនៃពណ៌ជាមួយនឹងអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍ យើងអាចស្គាល់ខ្លួនយើងកាន់តែច្បាស់ និងអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពជាមួយអ្នកដទៃ។

ទុកឱ្យសេចក្តីអធិប្បាយ។