អត្ថបទ អំពី "ប្រសិនបើខ្ញុំមើលមិនឃើញ - នៅក្នុងពិភពលោកដែលមើលមិនឃើញរបស់ខ្ញុំ"
ប្រសិនបើខ្ញុំមើលមិនឃើញ ខ្ញុំចង់ទៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលខ្ញុំចង់បានដោយមិនមានអ្នកណាកត់សម្គាល់។ ខ្ញុំអាចដើរជុំវិញទីក្រុង ឬដើរកាត់សួនច្បារដោយមិនមានការចាប់អារម្មណ៍ អង្គុយលើកៅអីអង្គុយមើលមនុស្សជុំវិញខ្លួន ឬអង្គុយលើដំបូលផ្ទះ ហើយមើលមកទីក្រុងដោយគ្មានអ្នកណាមករំខានខ្ញុំ។
ប៉ុន្តែមុនពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមរុករកពិភពលោកដែលមើលមិនឃើញរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងខ្លាចអ្វីដែលខ្ញុំនឹងរកឃើញអំពីមនុស្ស និងពិភពលោកជុំវិញខ្ញុំ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងពិចារណាប្រើមហាអំណាចដែលមើលមិនឃើញរបស់ខ្ញុំដើម្បីជួយមនុស្សដែលខ្វះខាត។ ខ្ញុំអាចជាវត្តមានដែលមើលមិនឃើញជួយអ្នកដែលត្រូវការដូចជាការជួយសង្គ្រោះកុមារដែលបាត់ខ្លួន ឬបញ្ឈប់ឧក្រិដ្ឋកម្មខណៈដែលមើលមិនឃើញ។
ក្រៅពីជួយមនុស្ស ខ្ញុំអាចប្រើភាពមើលមិនឃើញរបស់ខ្ញុំដើម្បីរៀនអាថ៌កំបាំង និងមើលឃើញពិភពលោកពីទស្សនៈផ្សេង។ ខ្ញុំអាចស្តាប់ការសន្ទនាឯកជន ហើយឃើញ និងយល់ពីអ្វីដែលមនុស្សមិនដែលបង្ហាញជាសាធារណៈ។ ខ្ញុំក៏ចង់ធ្វើដំណើរទៅកាន់កន្លែងដែលមើលមិនឃើញ និងស្វែងរកពិភពសម្ងាត់ដែលគ្មាននរណាម្នាក់បានរកឃើញ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងដឹងថាថាមពលរបស់ខ្ញុំនឹងមានកម្រិត ដោយសារខ្ញុំមិនអាចធ្វើអន្តរកម្មជាធម្មតាជាមួយពិភពលោកជុំវិញខ្ញុំបានទេ។ ខ្ញុំក៏នឹងភ័យខ្លាចក្នុងការពឹងផ្អែកលើមហាអំណាចនេះ ហើយចាប់ផ្តើមញែកខ្លួនខ្ញុំចេញពីពិភពពិត ដោយភ្លេចអំពីភាពជាមនុស្ស និងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្ញុំ។
ជីវិតដូចជាមើលមិនឃើញ
ប្រសិនបើខ្ញុំមើលមិនឃើញ ខ្ញុំនឹងមានឱកាសមើលឃើញពិភពលោកពីទស្សនៈតែមួយគត់ និងរកឃើញរបស់ដែលខ្ញុំមិនអាចមើលឃើញបើមិនដូច្នេះទេ។ ខ្ញុំអាចទៅណាមកណា ហើយធ្វើអ្វីក៏ដោយដោយមិនត្រូវគេកត់សម្គាល់។ ខ្ញុំអាចទៅលេងកន្លែងថ្មី និងមើលមនុស្ស និងទីកន្លែងតាមរបៀបខុសគ្នាទាំងស្រុងជាងពីមុន។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខណៈពេលដែលការមើលមិនឃើញអាចជារឿងគួរឱ្យរំភើប និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ វាមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់នោះទេ។ មានរឿងមួយចំនួនដែលពិបាកនឹងធ្វើដោយមិនត្រូវបានគេមើលឃើញ ដូចជាការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្ស និងបង្កើតមិត្តថ្មី។
ឱកាសដែលមិននឹកស្មានដល់
ប្រសិនបើខ្ញុំមើលមិនឃើញ នោះខ្ញុំអាចធ្វើរឿងជាច្រើនដោយមិនត្រូវបានគេចាប់ ឬរកឃើញនោះទេ។ ខ្ញុំអាចលួចស្តាប់ការសន្ទនាឯកជន និងរៀនព័ត៌មានដែលខ្ញុំមិនអាចទទួលបានបើមិនដូច្នេះទេ។ ខ្ញុំអាចជួយនរណាម្នាក់តាមរបៀបមិនធម្មតា ដូចជាការការពារមនុស្សម្នាក់ពីចម្ងាយដែលមើលមិនឃើញ។ លើសពីនេះ ខ្ញុំអាចប្រើថាមពលនេះតាមរបៀបដែលល្អបំផុត និងធ្វើឱ្យពិភពលោកក្លាយជាកន្លែងប្រសើរជាងមុន។
ទំនួលខុសត្រូវនៃអំណាច
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ការមើលមិនឃើញកើតឡើងជាមួយនឹងការទទួលខុសត្រូវដ៏អស្ចារ្យ។ ខ្ញុំអាចនឹងត្រូវបានល្បួងឱ្យប្រើអំណាចរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ការបញ្ចប់ផ្ទាល់ខ្លួន ឬអាត្មានិយម ប៉ុន្តែខ្ញុំគួរតែដឹងអំពីផលវិបាកនៃសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំអាចធ្វើបាបមនុស្ស បង្កើតការមិនទុកចិត្ត និងបញ្ឆោតពួកគេ។ វាជារឿងសំខាន់ដែលត្រូវចាំថា ការមើលមិនឃើញមិនមែនមានន័យថាខ្ញុំមិនអាចឈ្នះបានទេ ហើយខ្ញុំត្រូវតែទទួលខុសត្រូវចំពោះទង្វើរបស់ខ្ញុំដូចអ្នកដ៏ទៃដែរ។ ខ្ញុំគួរតែប្រើអំណាចរបស់ខ្ញុំក្នុងផ្លូវវិជ្ជមាន ហើយព្យាយាមជួយអ្នកដែលនៅជុំវិញខ្ញុំជាជាងធ្វើបាប ឬបង្កើតភាពវឹកវរ។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន
សរុបមក ការមើលមិនឃើញ នឹងក្លាយជាអំណាចដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែជាមួយនឹងអំណាចដ៏អស្ចារ្យ មកជាការទទួលខុសត្រូវដ៏អស្ចារ្យ។ ខ្ញុំអាចរុករកពិភពលោកតាមរបៀបថ្មី និងដែលមិននឹកស្មានដល់ ប៉ុន្តែខ្ញុំគួរតែដឹងថា សកម្មភាពរបស់ខ្ញុំមានផលវិបាក ហើយខ្ញុំគួរតែទទួលខុសត្រូវចំពោះពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជំនួសឱ្យការផ្តោតលើអំណាចរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំគួរតែព្យាយាមជួយ និងធ្វើឱ្យពិភពលោកក្លាយជាកន្លែងប្រសើរជាងមុន មិនថាខ្ញុំមានឥទ្ធិពល ឬមើលមិនឃើញនោះទេ។
ឯកសារយោង ជាមួយនឹងចំណងជើង "អំណាចនៃភាពមើលមិនឃើញ"
សេចក្តីផ្តើម៖
ប្រសិនបើយើងមានអំណាចដើម្បីក្លាយជាមនុស្សមើលមិនឃើញ យើងអាចស្រមៃមើលស្ថានភាពជាច្រើនដែលយើងអាចប្រើអំណោយនេះ។ ពីការជៀសវាងជួបនរណាម្នាក់ដែលយើងមិនចង់ឃើញ ការលួច ឬចារកម្ម លទ្ធភាពហាក់ដូចជាគ្មានទីបញ្ចប់។ ប៉ុន្តែមានទិដ្ឋភាពមួយទៀតនៃភាពមើលមិនឃើញគឺជាផ្នែកមួយដែលជ្រៅជាងនិងមិនសូវបានស្វែងយល់។ ការមើលមិនឃើញនឹងផ្តល់ឱ្យយើងនូវសេរីភាពនៃចលនា និងសកម្មភាពដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ប៉ុន្តែវាក៏នឹងមកជាមួយនឹងការទទួលខុសត្រូវ និងផលវិបាកដែលមិននឹកស្មានដល់ផងដែរ។
ការពិពណ៌នា៖
ប្រសិនបើយើងមើលមិនឃើញ យើងអាចធ្វើរឿងជាច្រើនដោយមិនត្រូវបានគេមើលឃើញ។ យើងអាចចូលទៅកន្លែងដែលយើងមិនធម្មតាអាចចូលទៅបាន លួចស្តាប់ការសន្ទនាឯកជន ឬរៀនអាថ៌កំបាំងរបស់អ្នកដទៃដោយមិនមានការរំខាន។ ប៉ុន្តែដោយអំណាចនេះមកជាការទទួលខុសត្រូវដ៏ធំ។ ទោះបីជាយើងអាចធ្វើរឿងជាច្រើនក៏ដោយ វាមិនមានន័យថាយើងត្រូវធ្វើនោះទេ។ ភាពមើលមិនឃើញអាចជាការល្បួងដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែយើងមិនចាំបាច់ប្រែក្លាយទៅជាឧក្រិដ្ឋជនដើម្បីទាញយកប្រយោជន៍ពីវានោះទេ។ ជាងនេះទៅទៀត យើងអាចប្រើអំណាចនេះដើម្បីធ្វើអំពើល្អនៅក្នុងពិភពលោករបស់យើង។ យើងអាចជួយមនុស្សឱ្យមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាពជាងមុន ឬជួយពួកគេតាមរបៀបដែលមិននឹកស្មានដល់។
ភាពមើលមិនឃើញក៏អាចជាឱកាសមួយដើម្បីរុករកពិភពលោកតាមរបៀបថ្មី និងមិនធម្មតាផងដែរ។ យើងអាចទៅណាមកណា ហើយធ្វើអ្វីក៏ដោយដោយមិនត្រូវបានគេកត់សម្គាល់ ឬវិនិច្ឆ័យឡើយ។ យើងអាចពិសោធន៍ជាមួយអ្វីដែលថ្មី ហើយរៀនអំពីខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃតាមរបៀបផ្សេង។ ប៉ុន្តែនៅពេលជាមួយគ្នានោះ ថាមពលនៃការមើលមិនឃើញអាចធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ឯកោ និងឯកោ។ ប្រសិនបើគ្មាននរណាម្នាក់អាចមើលឃើញយើងទេ យើងនឹងមិនអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ្នកដទៃបានជាធម្មតាទេ ហើយយើងក៏មិនអាចរីករាយជាមួយអ្វីៗជាមួយគ្នាដែរ។
សុវត្ថិភាព និងហានិភ័យនៃភាពមើលមិនឃើញ
ការមើលមិនឃើញអាចផ្តល់នូវគុណសម្បត្តិ និងអត្ថប្រយោជន៍ ប៉ុន្តែវាក៏អាចមានគ្រោះថ្នាក់ផងដែរ ជាមួយនឹងហានិភ័យដល់បុគ្គល និងសង្គម។ ក្នុងន័យនេះ វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការត្រួតពិនិត្យទាំងអត្ថប្រយោជន៍ និងហានិភ័យដែលទាក់ទងនឹងសមត្ថភាពនេះ។ ទីមួយ ភាពមើលមិនឃើញអាចជាវិធីដ៏ល្អមួយដើម្បីរុករកពិភពលោកតាមរបៀបផ្សេង។ មនុស្សមើលមិនឃើញអាចទៅណាក៏បាន ហើយសង្កេតមើលមនុស្ស និងទីកន្លែងដោយសម្ងាត់។ នេះអាចមានតម្លៃជាពិសេសសម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន អ្នកស្រាវជ្រាវ ឬអ្នកស៊ើបអង្កេតដែលចង់ប្រមូលព័ត៌មានអំពីប្រធានបទដោយមិនត្រូវបានកត់សម្គាល់។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ មានហានិភ័យធំៗដែលទាក់ទងនឹងភាពមើលមិនឃើញ។ មនុស្សដែលមើលមិនឃើញអាចត្រូវបានល្បួងឱ្យបំពានច្បាប់ ឬចូលរួមក្នុងអាកប្បកិរិយាគ្មានសីលធម៌។ នេះអាចរាប់បញ្ចូលទាំងការលួច ឬចារកម្ម ដែលជាឧក្រិដ្ឋកម្មធ្ងន់ធ្ងរ ហើយអាចមានផលវិបាកផ្លូវច្បាប់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ លើសពីនេះ មនុស្សដែលមើលមិនឃើញអាចនឹងត្រូវបានល្បួងឱ្យរំលោភលើជីវិតឯកជនរបស់អ្នកដទៃ ដូចជាការចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់អ្នកដទៃ ឬស្តាប់ការសន្ទនាឯកជនរបស់ពួកគេ។ សកម្មភាពទាំងនេះអាចជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដល់មនុស្សពាក់ព័ន្ធ និងនាំឱ្យបាត់បង់ទំនុកចិត្តលើភាពមើលមិនឃើញ និងសូម្បីតែផលវិបាកសង្គម និងផ្លូវច្បាប់។
កង្វល់ធំមួយទៀតជាមួយនឹងការមើលមិនឃើញគឺទាក់ទងទៅនឹងសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន។ មនុស្សដែលមើលមិនឃើញអាចងាយរងរបួសឬការវាយដំព្រោះគេមិនអាចមើលឃើញដោយអ្នកដទៃ។ វាក៏មានហានិភ័យនៃភាពឯកោក្នុងសង្គមផងដែរ ពីព្រោះគាត់មិនអាចទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀតដោយមិនត្រូវបានរកឃើញ។ បញ្ហាទាំងនេះអាចនាំឱ្យមានបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត ដូចជាការថប់បារម្ភ និងការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយអាចប៉ះពាល់អវិជ្ជមានដល់គុណភាពជីវិតរបស់មនុស្សដែលមើលមិនឃើញ។
ការប្រើប្រាស់ភាពមើលមិនឃើញនៅក្នុងសង្គម
លើសពីការប្រើប្រាស់បុគ្គល ការមើលមិនឃើញអាចមានកម្មវិធីមួយចំនួននៅក្នុងសង្គម។ ការប្រើប្រាស់ជាក់ស្តែងបំផុតមួយគឺនៅក្នុងវិស័យយោធា ដែលបច្ចេកវិទ្យាបំបាំងកាយត្រូវបានប្រើដើម្បីលាក់កងទ័ព និងឧបករណ៍របស់សត្រូវ។ ភាពមើលមិនឃើញក៏អាចត្រូវបានប្រើក្នុងវិស័យវេជ្ជសាស្ត្រដើម្បីបង្កើតឧបករណ៍វេជ្ជសាស្ត្រដែលមិនរាតត្បាតដែលអាចប្រើដើម្បីព្យាបាលជំងឺ។ ជាឧទាហរណ៍ ភាពមើលមិនឃើញអាចត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតឧបករណ៍ត្រួតពិនិត្យអ្នកជំងឺដែលមិនត្រូវការអន្តរាគមន៍រាតត្បាត។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន
សរុបសេចក្តីមក ប្រសិនបើខ្ញុំមើលមិនឃើញ នោះខ្ញុំអាចមើលឃើញ និងឮរឿងជាច្រើនដែលខ្ញុំមិនអាចជួបបាន។ ខ្ញុំអាចជួយមនុស្សដោយមិនត្រូវបានគេមើលឃើញ រុករកពិភពលោកដោយមិនត្រូវបានបញ្ឈប់ដោយដែនកំណត់រាងកាយ រៀនអ្វីថ្មី និងអភិវឌ្ឍផ្ទាល់ខ្លួនដោយមិនត្រូវបានវិនិច្ឆ័យដោយអ្នកដទៃ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំគួរតែដឹងពីទំនួលខុសត្រូវដែលមកជាមួយអំណាចនៃភាពមើលមិនឃើញ ហើយត្រៀមខ្លួនដើម្បីប្រឈមមុខនឹងផលវិបាកនៃសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ។ ជាចុងក្រោយ ទោះបីជាការមើលមិនឃើញអាចមើលទៅហាក់ដូចជាល្បួងក៏ដោយ វាជាការសំខាន់ដើម្បីរៀនទទួលយក និងស្រឡាញ់ខ្លួនយើងដូចដែលយើងមាន ហើយរស់នៅដោយសុខដុមជាមួយអ្នកដទៃនៅក្នុងពិភពលោកដែលអាចមើលឃើញ និងជាក់ស្តែងរបស់យើង។
សមាសភាពពិពណ៌នា អំពី "ប្រសិនបើខ្ញុំមើលមិនឃើញ - ស្រមោលដែលមើលមិនឃើញ"
ព្រឹករដូវស្លឹកឈើជ្រុះដែលមានពពកច្រើន ខ្ញុំមានបទពិសោធន៍មិនធម្មតាមួយ។ ខ្ញុំបានក្លាយជាមើលមិនឃើញ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាដោយរបៀបណា ឬហេតុអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំភ្ញាក់ពីគេង ហើយដឹងថាមិនអាចមើលឃើញ។ នេះពិតជានឹកស្មានមិនដល់ និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់ ដែលខ្ញុំបានចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃ ដើម្បីរុករកពិភពលោកពីស្រមោលដែលមើលមិនឃើញរបស់ខ្ញុំ។
ដំបូងឡើយ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះភាពងាយស្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរដោយមិនមាននរណាកត់សម្គាល់។ ខ្ញុំបានដើរតាមដងផ្លូវ និងសួនច្បារដោយមិនទាក់ទាញការមើលចង់ដឹងចង់ឃើញ ឬត្រូវបានរារាំងដោយហ្វូងមនុស្ស។ មនុស្សកំពុងដើរកាត់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែពួកគេមិនមានអារម្មណ៍ថាមានវត្តមានរបស់ខ្ញុំទេ។ នេះធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍រឹងមាំ និងមានសេរីភាព ដូចជាខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីបានដោយមិនត្រូវបានគេវិនិច្ឆ័យ ឬរិះគន់។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលថ្ងៃកាន់តែចាស់ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមដឹងថាភាពមើលមិនឃើញរបស់ខ្ញុំក៏មានគុណវិបត្តិផងដែរ។ ខ្ញុំមិនអាចនិយាយជាមួយនរណាម្នាក់បានទេ ព្រោះខ្ញុំមិនអាចស្តាប់បាន។ ខ្ញុំមិនអាចបង្ហាញពីគំនិត និងអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ចែករំលែកក្តីសុបិនរបស់ខ្ញុំ និងពិភាក្សាគំនិតជាមួយមិត្តរបស់ខ្ញុំ។ លើសពីនេះ ខ្ញុំមិនអាចជួយមនុស្ស ការពារពួកគេ ឬជួយពួកគេបានទេ។ ខ្ញុំបានដឹងថាដោយអស់ពីអំណាចរបស់ខ្ញុំដើម្បីមើលមិនឃើញ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរពិតប្រាកដនៅក្នុងពិភពលោក។
ពេលល្ងាចបានចូលមកដល់ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ឯកោ និងឯកា។ ខ្ញុំគ្មានអ្នកណាយល់ និងជួយខ្ញុំទេ ហើយក៏មិនអាចបង្កើតទំនាក់ទំនងមនុស្សពិតបានដែរ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តចូលគេងវិញ ហើយសង្ឃឹមថាអ្វីៗនឹងធម្មតាពេលខ្ញុំភ្ញាក់ពីដំណេក។
នៅទីបញ្ចប់ បទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំគឺជាបទពិសោធន៍ដ៏ជក់ចិត្ត និងមិនអាចបំភ្លេចបានបំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានដឹងថាទំនាក់ទំនងសំខាន់ជាមួយអ្នកដទៃមានសារៈសំខាន់ប៉ុណ្ណាហើយតើវាសំខាន់ប៉ុណ្ណាដើម្បីឲ្យបានឃើញ និងឮ។ ភាពមើលមិនឃើញអាចជាថាមពលដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ប៉ុន្តែវាមិនដែលជំនួសអំណាចនៃការជាផ្នែកមួយនៃសហគមន៍មនុស្ស និងធ្វើឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងពិភពលោកនោះទេ។
