კუპრინები

ნარკვევი იმ სამშობლოზე, რომელშიც დავიბადე

Ჩემი მემკვიდრეობა... მარტივი სიტყვაა, მაგრამ ასეთი ღრმა მნიშვნელობით. აქ დავიბადე და გავიზარდე, სადაც ვისწავლე ვიყო ის, ვინც დღეს ვარ. ეს არის ადგილი, სადაც ყველაფერი ნაცნობი და მშვიდი, მაგრამ ამავე დროს იდუმალი და მომხიბვლელი ჩანს.

ჩემს სამშობლოში ყოველ ქუჩის კუთხეს აქვს ისტორია, ყველა სახლს აქვს ისტორია, ყველა ტყეს თუ მდინარეს აქვს ლეგენდა. ყოველ დილით ჩიტების სიმღერითა და ახლად მოჭრილი ბალახის სურნელით მეღვიძება, საღამოს კი ბუნების მშვიდი ხმით ვარ გარშემორტყმული. ეს არის სამყარო, სადაც ტრადიცია და თანამედროვეობა ერთმანეთს ჰარმონიულად და ლამაზად ხვდება.

მაგრამ ჩემი სამშობლო უფრო მეტია, ვიდრე უბრალოდ ადგილი. სწორედ აქ მცხოვრები ხალხია დიდსულოვანი და მისასალმებელი, მუდამ მზადაა გახსნას თავისი სახლები და გაიზიაროს ცხოვრებისეული სიხარული. არდადეგების დროს ქუჩები ხალხმრავლობაა, ფერადი განათებებითა და ტრადიციული მუსიკით. ეს არის უგემრიელესი სამზარეულო და ახლად მოხარშული ყავის არომატი.

ჩემი მემკვიდრეობა მაძლევს თავს დაცულად და დაცულად, როგორც მე მხოლოდ სახლში ვგრძნობ თავს. აქ გავიზარდე ოჯახთან ერთად და ვისწავლე ცხოვრებაში მარტივი და მნიშვნელოვანი რამის დაფასება. სწორედ აქ გავიცანი ჩემი საუკეთესო მეგობრები და შევქმენი მოგონებები, რომლებიც სამუდამოდ დავრჩები.

როგორც ვთქვი, ადგილს, სადაც დავიბადე და გავიზარდე, დიდი გავლენა იქონია ჩემს პიროვნებაზე და სამყაროს აღქმაზე. ბავშვობაში ხშირად დავდიოდი ბებიასთან და ბაბუასთან, რომლებიც ბუნების წყნარ სოფელში ცხოვრობდნენ, სადაც დრო თითქოს სხვანაირად გადიოდა. ყოველ დილით ჩვეული იყო სოფლის ცენტრში მდებარე ჭასთან მისვლა სუფთა სასმელი წყლის მისაღებად. შადრევნისკენ მიმავალ გზაზე ძველ და სოფლის სახლებს გავიარეთ და დილის სუფთა ჰაერმა ფილტვებში აავსო ყვავილები და მცენარეული სუნი, რომელიც ირგვლივ ირგვლივ ყველაფერს იცვამდა.

ბებიას სახლი სოფლის პირას მდებარეობდა და ყვავილებით და ბოსტნეულით სავსე დიდი ბაღი ჰქონდა. ყოველთვის, როცა იქ მივდიოდი, დროს ვატარებდი ბაღში, ვსწავლობდი ყვავილების და ბოსტნეულის ყველა რიგს და ვგრძნობდი ყვავილების ტკბილ სურნელს, რომელიც ჩემს გარშემო იყო. მიყვარდა მზის შუქის ყურება, რომელიც ყვავილის ფურცლებზე თამაშობდა, ბაღს ფერებისა და განათების ნამდვილ ჩვენებად აქცევდა.

როგორც გავიზარდე, დავიწყე კიდევ უფრო კარგად გააზრება ჩემსა და იმ ადგილს შორის, სადაც დავიბადე და გავიზარდე. უფრო და უფრო დავიწყე სოფლის მშვიდი და ბუნებრივი ატმოსფეროს დაფასება და მის მაცხოვრებლებს შორის დამეგობრება. ყოველდღე ვტკბებოდი ბუნებაში სეირნობით, აღფრთოვანებული ვარ ჩემი მშობლიური ადგილის შესანიშნავი პეიზაჟებით და ახალი მეგობრების შეგროვებით. ასე რომ, ჩემი სამშობლო სილამაზითა და ტრადიციებით სავსე ადგილია, ადგილი, სადაც დავიბადე და გავიზარდე და ეს ის მოგონებებია, რომლებსაც ყოველთვის გულში ვინახავ.

ბოლოს და ბოლოს, ჩემი სამშობლო არის ის, სადაც ჩემი გული სიმშვიდესა და ბედნიერებას პოულობს. ეს ის ადგილია, სადაც ყოველთვის სიყვარულით ვბრუნდები და სადაც ვიცი, რომ ყოველთვის მისასალმებელი ვიქნები. ეს არის ადგილი, რომელიც მაგრძნობინებს თავს მთლიანობის ნაწილად და მაკავშირებს ჩემს ფესვებთან. ეს ის ადგილია, რომელიც ყოველთვის მეყვარება და ვიამაყებ.

დედააზრი, ჩემი მემკვიდრეობა ჩემთვის ყველაფერს ნიშნავს. ეს ის ადგილია, სადაც გავიზარდე, ვისწავლე ვიყო ის, ვინც დღეს ვარ და სადაც თავს ყოველთვის დაცულად ვგრძნობდი. ჩემი წარმოშობის ადგილის ტრადიციებისა და ისტორიის ცოდნამ გამოიწვია ჩემი ფესვების სიამაყისა და დაფასების გრძნობა. ამავე დროს, აღმოვაჩინე, რომ ჩემი მემკვიდრეობა ჩემთვის შთაგონების და შემოქმედების წყაროა. ყოველდღე ვცდილობ მეტი ვისწავლო მის შესახებ და შევინარჩუნო ძლიერი კავშირი ჩემს წინაპართა ადგილთან.

მოიხსენიება, როგორც "ჩემი მემკვიდრეობა"

ჩემი სამშობლო ის ადგილია, სადაც დავიბადე და გავიზარდე, სამყაროს კუთხე, რომელიც ჩემთვის ძვირფასია და ყოველთვის მაძლევს სიამაყისა და კუთვნილების ძლიერ გრძნობას. ეს ადგილი ბუნების, ტრადიციისა და კულტურის შესანიშნავი კომბინაციაა, რაც მას უნიკალურს და განსაკუთრებულს ხდის ჩემს თვალში.

სოფლად მდებარე ჩემი მშობლიური ქალაქი გარშემორტყმულია მთებითა და უღრანი ტყეებით, სადაც ჩიტების ხმა და ველური ყვავილების სუნი ჰარმონიულად ერწყმის სუფთა და გამაგრილებელ ჰაერს. ეს ზღაპრული პეიზაჟი ყოველთვის მოაქვს ჩემთვის სიმშვიდესა და შინაგან სიმშვიდეს, ყოველთვის მაძლევს შესაძლებლობას დავიმუხტო დადებითი ენერგიით და დავუკავშირდე ბუნებას.

წაიკითხეთ  ჩემი ფრთოსანი მეგობრები - ესე, მოხსენება, კომპოზიცია

ადგილობრივი ტრადიციები და წეს-ჩვეულებები ჯერ კიდევ წმინდად არის დაცული ჩემი სამშობლოს მკვიდრთა მიერ. ხალხური ცეკვებიდან და ტრადიციული მუსიკიდან, ხელნაკეთობებსა და ხალხურ ხელოვნებამდე, ყოველი დეტალი ადგილობრივი კულტურის ღირებული საგანძურია. ყოველწლიურად ჩემს სოფელში იმართება ფოლკლორული ფესტივალი, სადაც ყველა მიმდებარე სოფლიდან იკრიბებიან ადგილობრივი ტრადიციებისა და წეს-ჩვეულებების აღსანიშნავად და შესანარჩუნებლად.

განსაკუთრებული ბუნებისა და კულტურის გარდა, ჩემი სამშობლო ის ადგილია, სადაც ოჯახთან და მეგობრებთან ერთად გავიზარდე. სიყვარულით მახსოვს ბუნებაში გატარებული ბავშვობა, მეგობრებთან თამაში და ყოველთვის ახალი და მომხიბლავი ადგილების აღმოჩენა. ეს მოგონებები ყოველთვის ღიმილს მაძლევს სახეზე და მადლიერების გრძნობას მაძლევს ამ შესანიშნავი ადგილისთვის.

ადგილის ისტორია შეიძლება იყოს ჩვენი მემკვიდრეობის გასაგებად. თითოეულ ტერიტორიას აქვს თავისი ტრადიციები, კულტურა და ადათ-წესები, რომლებიც ასახავს ადგილის ისტორიასა და გეოგრაფიას. ჩვენი ადგილის ისტორიისა და ტრადიციების შესწავლით, ჩვენ შეგვიძლია უკეთ გავიგოთ, თუ რა გავლენა მოახდინა ჩვენმა მემკვიდრეობამ და განსაზღვრა ჩვენზე.

ბუნებრივი გარემო, რომელშიც დავიბადეთ და გავიზარდეთ მას ასევე შეუძლია ძლიერი გავლენა მოახდინოს ჩვენს იდენტობაზე და ჩვენს პერსპექტივაზე სამყაროზე. ჩვენი ბორცვებიდან და ხეობებიდან დაწყებული მდინარეებითა და ტყეებით დამთავრებული, ჩვენი ბუნებრივი გარემოს ყველა ასპექტს შეუძლია წვლილი შეიტანოს იმაზე, თუ როგორ ვგრძნობთ თავს კავშირში ჩვენს ადგილთან და მის სხვა მცხოვრებლებთან.

დაბოლოს, ჩვენი მემკვიდრეობა ასევე შეიძლება ჩაითვალოს შემოქმედებითი შთაგონების წყაროდ. პოეზიიდან მხატვრობამდე, ჩვენი მემკვიდრეობა შეიძლება იყოს შთაგონების უსასრულო წყარო ხელოვანებისა და შემოქმედებისთვის. ჩვენი მემკვიდრეობის ყველა ასპექტი, ბუნებრივი ლანდშაფტებიდან ადგილობრივ მოსახლეობამდე და კულტურამდე, შეიძლება გარდაიქმნას ხელოვნების ნიმუშად, რომელიც მოგვითხრობს ჩვენი ადგილის ისტორიას და აღნიშნავს მას.

დასასრულს, ჩემი მემკვიდრეობა არის ადგილი, რომელიც განსაზღვრავს ჩემს იდენტობას და მაგრძნობინებს, რომ მე ნამდვილად ვეკუთვნი ამ მიწას. ბუნება, კულტურა და განსაკუთრებული ხალხი მას უნიკალურს და განსაკუთრებულს ხდის ჩემს თვალში და მე ვამაყობ, რომ მას ჩემს სახლს ვუწოდებ.

კომპოზიცია მემკვიდრეობის შესახებ

 

ჩემი სამშობლო ის ადგილია, სადაც თავს ყველაზე კარგად ვგრძნობ, სადაც ვპოულობ ჩემს ფესვებს და სადაც ვგრძნობ, რომ ვეკუთვნი. ბავშვობაში ვტკბებოდი ჩემი სოფლის ყოველი კუთხის აღმოჩენის თავისუფლებითა და სიამოვნებით, მისი მწვანე საძოვრებითა და ყვავილებით, რომლებიც მინდვრებს ნათელ და ცოცხალ ფერებში აფერადებდნენ. მე გავიზარდე ისტორიულ ადგილას, სადაც ტრადიციები და წეს-ჩვეულებები წმინდად იყო დაცული და სადაც ხალხი გაერთიანდა ძლიერ საზოგადოებაში.

ყოველ დილით ჩიტების სიმღერითა და მთის სუფთა ჰაერის მიმზიდველი სურნელით ვიღვიძებდი. მიყვარდა ჩემი სოფლის მოკირწყლულ ქუჩებში სიარული, წითელი სახურავით ქვის სახლებით აღფრთოვანება და ყურებში ნაცნობი ხმების მოსმენა. არასოდეს ყოფილა ისეთი მომენტი, როცა თავს მარტოდ ან განმარტოებულად ვგრძნობდი, პირიქით, ყოველთვის გარშემორტყმული ვიყავი იმ ადამიანებით, რომლებიც უპირობო სიყვარულს და თანადგომას მთავაზობდნენ.

გარდა ბუნების სილამაზისა და თვალწარმტაცი დასახლებისა, ჩემს სამშობლოს შეუძლია იამაყოს მდიდარი და საინტერესო ისტორიით. ტრადიციული სტილით აშენებული ძველი ეკლესია ერთ-ერთი უძველესი ძეგლია ამ ტერიტორიაზე და ჩემი სოფლის სულიერების სიმბოლოა. ყოველწლიურად აგვისტოში ტაძრის სულიერი მფარველის პატივსაცემად იმართება დიდი ზეიმი, სადაც ხალხი იკრიბება, რათა ერთად მიირთვან ტრადიციული კერძები, მუსიკა და ცეკვები.

ჩემი სამშობლო არის იქ, სადაც მე ჩამოვყალიბდი კაცად, სადაც გავიგე ოჯახის ღირებულება, მეგობრობა და პატივისცემა ჩემი წინაპრებისგან მემკვიდრეობით მიღებული ტრადიციებისა და წეს-ჩვეულებების მიმართ. მე მინდა ვიფიქრო, რომ ეს სიყვარული და მიჯაჭვულობა მშობლიური ადგილებისადმი თაობიდან თაობას გადაეცემა და რომ ჯერ კიდევ არიან ადამიანები, რომლებიც პატივს სცემენ და უყვართ მათ მემკვიდრეობას. მიუხედავად იმისა, რომ დიდი ხანია დავტოვე ეს ადგილი, ჩემი მოგონებები და გრძნობები მის მიმართ უცვლელი და ცოცხალი რჩება და ყოველდღე სიყვარულით ვიხსენებ იქ გატარებულ მომენტებს.

Დატოვე კომენტარი.