Կուպիններ

Շարադրություն հայրենիքի մասին, որտեղ ես ծնվել եմ

Իմ ժառանգությունը... Պարզ բառ, բայց այնքան խորը իմաստով։ Այնտեղ է, որտեղ ես ծնվել և մեծացել եմ, որտեղ սովորել եմ լինել այնպիսին, ինչպիսին կամ այսօր: Դա այն վայրն է, որտեղ թվում է, թե ամեն ինչ ծանոթ է և խաղաղ, բայց միևնույն ժամանակ այնքան առեղծվածային և հետաքրքրաշարժ:

Իմ հայրենիքում ամեն փողոցի անկյուն պատմություն ունի, ամեն տուն՝ պատմություն, ամեն անտառ կամ գետ՝ լեգենդ։ Ամեն առավոտ ես արթնանում եմ թռչունների երգից ու թարմ կտրատած խոտի հոտից, իսկ երեկոյան ինձ շրջապատում է բնության հանդարտ ձայնը։ Սա մի աշխարհ է, որտեղ ավանդույթն ու արդիականությունը ներդաշնակ ու գեղեցիկ կերպով հանդիպում են:

Բայց իմ հայրենիքն ավելին է, քան պարզապես վայր։ Այստեղ ապրող մարդիկ են մեծ սրտով և հյուրընկալ, միշտ պատրաստ բացելու իրենց տները և կիսելու կյանքի ուրախությունները: Փողոցները տոնական օրերին մարդաշատ են՝ գունավոր լույսերով ու ավանդական երաժշտությամբ։ Դա համեղ խոհանոցն է և թարմ եփած սուրճի բույրը:

Իմ ժառանգությունը ստիպում է ինձ ապահով և պաշտպանված զգալ, քանի որ ես կարող եմ ինձ միայն տանը զգալ: Այնտեղ է, որտեղ ես մեծացել եմ ընտանիքիս հետ և սովորել եմ գնահատել կյանքի պարզ և կարևոր բաները: Այնտեղ ես հանդիպեցի իմ լավագույն ընկերներին և ստեղծեցի հիշողություններ, որոնք հավերժ կփայփայեմ:

Ինչպես ասացի, այն վայրը, որտեղ ես ծնվել և մեծացել եմ, մեծ ազդեցություն է ունեցել իմ անձի և աշխարհը պատկերացնելու վրա: Մանկության տարիներին հաճախ էի գնում տատիկիս ու պապիկիս մոտ, ովքեր ապրում էին բնության մեջ գտնվող մի հանգիստ գյուղում, որտեղ ժամանակը կարծես այլ կերպ էր անցնում։ Ամեն առավոտ ընդունված էր գնալ գյուղի կենտրոնում գտնվող ջրհորը՝ խմելու թարմ ջուր բերելու։ Շատրվան տանող ճանապարհին մենք անցանք հին ու գեղջուկ տներով, և առավոտյան մաքուր օդը մեր թոքերը լցրեց ծաղիկների և բուսականության բույրով, որը պարուրում էր շուրջբոլորը:

Տատիկի տունը գտնվում էր գյուղի ծայրին և ուներ մեծ այգի՝ լի ծաղիկներով ու բանջարեղենով։ Ամեն անգամ, երբ հասնում էի այնտեղ, ժամանակ էի անցկացնում այգում՝ ուսումնասիրելով ծաղիկների և բանջարեղենի յուրաքանչյուր շարքը և հոտոտելով ինձ շրջապատող ծաղիկների անուշ բույրը: Ես սիրում էի դիտել արևի լույսը, որը խաղում է ծաղիկների թերթիկների վրա՝ այգին վերածելով գույների և լույսերի իսկական ցուցադրության:

Երբ ես մեծացա, Ես սկսեցի ավելի լավ հասկանալ իմ և այն վայրի միջև, որտեղ ծնվել և մեծացել եմ, կապը. Ես սկսեցի ավելի ու ավելի գնահատել գյուղի խաղաղ ու բնական մթնոլորտը և ընկերներ ձեռք բերել նրա բնակիչների մեջ։ Ամեն օր վայելում էի բնության իմ զբոսանքները, հիանում հայրենի վայրի հիասքանչ տեսարաններով և նոր ընկերներ ձեռք բերում: Այնպես որ, իմ հայրենիքը գեղեցկությամբ ու ավանդույթներով լի վայր է, այն վայրն է, որտեղ ես ծնվել ու մեծացել եմ, և սրանք հիշողություններ են, որոնք ես միշտ կպահեմ իմ սրտում։

Ի վերջո, իմ հայրենիքն այն է, որտեղ իմ սիրտը խաղաղություն և երջանկություն է գտնում: Դա այն վայրն է, որտեղ ես միշտ վերադառնում եմ սիրով և որտեղ գիտեմ, որ միշտ ողջունելի եմ լինելու: Դա այն վայրն է, որն ինձ ստիպում է զգալ մի ամբողջության մաս և կապվել իմ արմատների հետ: Դա այն վայրն է, որտեղ ես միշտ կսիրեմ և կհպարտանամ:

Ներքևի գծի, իմ ժառանգությունն ինձ համար ամեն ինչ է նշանակում: Այնտեղ է, որտեղ ես մեծացել եմ, որտեղ սովորել եմ լինել այնպիսին, ինչպիսին կամ այսօր, և որտեղ ես միշտ ապահով եմ զգացել: Իմ ծագման վայրի ավանդույթներն ու պատմությունը իմանալը հպարտության և գնահատանքի զգացում առաջացրեց իմ արմատների նկատմամբ: Միևնույն ժամանակ ես բացահայտեցի, որ իմ ժառանգությունն ինձ համար ոգեշնչման և ստեղծագործելու աղբյուր է: Ամեն օր փորձում եմ ավելին իմանալ դրա մասին և ամուր կապ պահպանել իմ նախնիների հետ:

Նշվում է որպես «իմ ժառանգությունը»

Իմ հայրենիքն այնտեղ է, որտեղ ես ծնվել ու մեծացել եմ, աշխարհի մի անկյուն, որն ինձ համար թանկ է և միշտ հպարտության և պատկանելության ուժեղ զգացումներ է առաջացնում: Այս վայրը բնության, ավանդույթի և մշակույթի կատարյալ համադրություն է, որն այն դարձնում է եզակի և առանձնահատուկ իմ աչքերում:

Գյուղական վայրում գտնվող իմ հայրենի քաղաքը շրջապատված է լեռներով և խիտ անտառներով, որտեղ թռչունների ձայնն ու վայրի ծաղիկների հոտը ներդաշնակորեն միախառնվում են թարմ և զովացուցիչ օդի հետ: Այս հեքիաթային բնապատկերն ինձ միշտ խաղաղություն և ներքին հանգստություն է բերում՝ միշտ դրական էներգիայով լիցքավորվելու և բնության հետ կապվելու հնարավորություն։

Կարդացեք  Իմ թեւավոր ընկերները - Էսսե, ռեպորտաժ, կոմպոզիցիա

Տեղական ավանդույթներն ու սովորույթները դեռ սրբորեն պահպանված են իմ հայրենիքի բնակիչների կողմից։ Ժողովրդական պարերից և ավանդական երաժշտությունից մինչև արհեստներ և ժողովրդական արվեստ, յուրաքանչյուր մանրուք տեղական մշակույթի արժեքավոր գանձ է: Ամեն տարի իմ գյուղում ժողովրդական տոնախմբություն է լինում, որտեղ շրջակա բոլոր գյուղերից մարդիկ հավաքվում են տոնելու և պահպանելու տեղական ավանդույթներն ու սովորույթները:

Բացի առանձնահատուկ բնությունից ու մշակույթից, իմ հայրենիքը նաև այն վայրն է, որտեղ ես մեծացել եմ ընտանիքիս և ողջ կյանքիս ընկերներիս հետ: Սիրով եմ հիշում բնության մեջ անցկացրած իմ մանկությունը՝ ընկերների հետ խաղալով և միշտ նոր ու հետաքրքրաշարժ վայրեր բացահայտելով: Այս հիշողությունները միշտ ժպիտ են առաջացնում իմ դեմքին և ստիպում երախտագիտություն զգալ այս հրաշալի վայրի համար:

Տեղի պատմությունը կարող է լինել մեր ժառանգությունը հասկանալու միջոց: Յուրաքանչյուր տարածք ունի իր ավանդույթները, մշակույթն ու սովորույթները, որոնք արտացոլում են տվյալ վայրի պատմությունն ու աշխարհագրությունը: Ծանոթանալով մեր վայրի պատմությանն ու ավանդույթներին՝ մենք կարող ենք ավելի լավ հասկանալ, թե ինչպես է մեր ժառանգությունն ազդել և սահմանել մեզ վրա:

Այն բնական միջավայրը, որտեղ մենք ծնվել և մեծացել ենք այն կարող է նաև հզոր ազդեցություն ունենալ մեր ինքնության և աշխարհի հանդեպ մեր հեռանկարների վրա: Մեր բլուրներից ու հովիտներից մինչև մեր գետերն ու անտառները, մեր բնական միջավայրի յուրաքանչյուր կողմ կարող է նպաստել, թե ինչպես ենք մենք կապված մեր վայրի և նրա մյուս բնակիչների հետ:

Վերջապես, մեր ժառանգությունը կարող է դիտվել նաև որպես ստեղծագործական ոգեշնչման աղբյուր: Պոեզիայից մինչև գեղանկարչություն, մեր ժառանգությունը կարող է ոգեշնչման անվերջ աղբյուր լինել արվեստագետների և ստեղծագործողների համար: Մեր ժառանգության յուրաքանչյուր ասպեկտ՝ բնական լանդշաֆտներից մինչև տեղական ժողովուրդ և մշակույթ, կարող է վերածվել արվեստի գործերի, որոնք պատմում են մեր վայրի մասին և նշում այն:

Եզրափակելով, իմ ժառանգությունն այն վայրն է, որը սահմանում է իմ ինքնությունը և ստիպում է ինձ զգալ, որ ես իսկապես պատկանում եմ այս հողին: Բնությունը, մշակույթը և հատուկ մարդիկ այն դարձնում են իմ աչքին եզակի և առանձնահատուկ, և ես հպարտ եմ այն ​​անվանել իմ տունը:

Կազմը ժառանգության մասին

 

Իմ հայրենիքն այն վայրն է, որտեղ ես ինձ ամենալավն եմ զգում, որտեղ ես գտնում եմ իմ արմատները և որտեղ ես զգում եմ, որ պատկանում եմ: Մանուկ հասակում ես վայելում էի իմ գյուղի բոլոր անկյուններն ու անկյունները բացահայտելու ազատությունն ու բերկրանքը՝ իր կանաչ արոտավայրերով և ծաղիկներով, որոնք հագցնում էին դաշտերը վառ ու վառ գույներով: Ես մեծացել եմ պատմվածքով մի վայրում, որտեղ ավանդույթներն ու սովորույթները սուրբ էին պահվում, և որտեղ մարդիկ միավորված էին ամուր համայնքում:

Ամեն առավոտ ես արթնանում էի թռչունների երգից և լեռնային մաքուր օդի հրապուրիչ հոտից։ Ես սիրում էի քայլել իմ գյուղի սալահատակ փողոցներով, հիանալ կարմիր տանիքներով քարե տներով և լսել ականջիս ծանոթ ձայներ։ Չի եղել մի պահ, որ ինձ միայնակ կամ մեկուսացված զգամ, ընդհակառակը, միշտ շրջապատված էի մարդկանցով, ովքեր ինձ առաջարկում էին իրենց անվերապահ սերն ու աջակցությունը։

Բացի բնության գեղեցկությունից ու գեղատեսիլ բնակավայրից, իմ հայրենիքը կարող է հպարտանալ հարուստ ու հետաքրքիր պատմությամբ։ Ավանդական ոճով կառուցված հին եկեղեցին տարածքի ամենահին հուշարձաններից է և իմ գյուղի հոգևորության խորհրդանիշը։ Ամեն տարի օգոստոսին եկեղեցու հոգևոր հովանավորի պատվին մեծ տոնախմբություն է կազմակերպվում, որտեղ մարդիկ հավաքվում են միասին վայելելու ավանդական ուտեստները, երաժշտությունը և պարերը։

Իմ հայրենիքն այն է, որտեղ ես ստեղծվել եմ որպես տղամարդ, որտեղ ես սովորեցի ընտանիքի արժեքը, բարեկամությունը և հարգանքը իմ նախնիներից ժառանգած ավանդույթների ու սովորույթների նկատմամբ: Ես սիրում եմ մտածել, որ այս սերն ու կապվածությունը հայրենի վայրերին փոխանցվում է սերնդեսերունդ, և որ դեռ կան մարդիկ, ովքեր հարգում և սիրում են իրենց ժառանգությունը: Թեև ես վաղուց եմ լքել այս վայրը, բայց իմ հիշողություններն ու զգացմունքները դրա նկատմամբ մնում են անփոփոխ և վառ, և ամեն օր ես սիրով հիշում եմ այնտեղ անցկացրած բոլոր պահերը։

Մեկնաբանություն թողեք: